برآمدن ملوك بني قيصر كيش (به روايت اسناد گنيزه و منابع دست اوّل)

در سده هاي پنجم و ششم هجري، تجارت خليج‌فارس با ر كود مواجه شد، در عوض مركزيت تجارت بين المللي دريايي آن دوره به درياي سرخ و درياي مديترانه منتقل گرديده بود. بر آمدن جزيره كيش به‌عنوان يك مركز تجاري مهم در خليج‌فارس به نيمه سده ششم هجري باز مي گردد. تلاش خانداني محلّي به‌نام بني‌قيصر، هم براي نخستين‌بار، كيش را به مهم ترين مركز تجاري خليج‌فارس تبديل كرد و هم مركزيت تجارت دريايي را پس از دو سده غيبت به خليج‌فارس بازگرداند. در اين مقاله تلاش شده چگونگي بر آمدن كيش در سده ششم و نقش ملوك بني‌قيصر در اين زمينه به كمك منابع فارسي و عربي آن دوره و نيز دو سند ارزشمند مربوط به مجموعه اسناد گنيزه بررسي شود.

During the fifth and sixth centuries A.H, the Persian Gulf faced a recession in its commerce; instead, the centrality of the international maritime trade was transferred to the Red Sea and Mediterranean region at the time. Emergence of the Kish Island, as a significant trade area in the Persian Gulf region goes back to the mid-sixth century A.H. Efforts made by a local tribe known as Bani Qaysar made Kish, for the first time, the most strategic trade area in the Persian Gulf while also restored the centrality of maritime trade to the Persian Gulf after two decades. This article tries to go through the emergence of Kish in the sixth century and the role of Bani Qaysar kings in this respect. The study takes the advantage of the Persian and Arabic documents of the said period as well as two invaluable documents relating to the set of documents of Geniza.