بررسي پيامدهاي ترجمه از انگليسي بر مقوله وجهيت در فارسي

در اين مقاله برآنيم تا ضمن تبيين فرايند ترجمه به مثابه كنشي زباني- فرهنگي، پيامدهاي حاصل از تاثيرات پنهان ترجمه از زبان انگليسي را بر مقوله وجهيت زبان فارسي مورد بررسي قرار دهيم و در قالب يك مطالعه اوليه آن دسته از صورت‌هاي دستوري و نقش‌هاي گفتماني افعال وجهي را كه در اثر ترجمه تغيير پيدا كرده‌اند شناسايي كنيم. براي انجام اين كار، داده‌ها از گونه مكتوب روانشناسي تعليم و تربيت انتخاب گرديدند و سپس در قالب دو گروه متون ترجمه‌شده و تاليفي در دو مقطع زماني متفاوت به لحاظ مدت و ميزان تماس زباني دو زبان فارسي و انگليسي، طبقه‌بندي شدند. در نهايت پس از تجزيه و تحليل داده‌ها ميزان قوت و ضعف صافي فرهنگي زبان فارسي و همگرايي يا واگرايي افعال وجهي بررسي و ارزيابي شدند.

This article is an attempt first to introduce translation as a linguistic-cultural process, and then to seek the impact of the English language on Persian modal auxiliaries. Parallel corpora of Persian translated and original texts derived from the area of educational psychology were analyzed based on the theoretical framework of House (1997, 2001). The results show us that although the discoursal-pragmatic priorities of English modal auxiliaries did not predominate directly over their Persian equivalents in Persian translated texts due to the contact phenomenon, the Persian cultural filter was applied less consistently in the second time span, leading to a growing tendency towards the extreme of possibility on the certainty continuum while in the first half, the dominance of certainty extreme was witnessed in Persian original texts.