مقايسه عملكرد باندينگ سلف-اچ با روش اچ و باند (دو مرحله اي) در كارآيي فيشور سيلانت

چكيده: مقدمه: بيشترين محل ايجاد پوسيدگي در مولرهاي دايم تازه رويش يافته پيت وشيارها هستند، در عين حال كاربرد فيشورسيلنت در اين دندان‏ها به علت دشواري در كنترل رطوبت، مورد سوال است. هدف از اين مطالعه، بررسي كلينيكي كاربرد دو نوع باندينگ عاجي همراه با فيشور سيلنت در مولرهاي اول تازه رويش يافته بود. اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني بر روي هر 4 مولر اول فك بالا و پايين در 56 كودك 7-6 ساله انجام شد. باندينگ‏هاي سلف-اچ (پرامپت) يا توتال-اچ (اچ-اگزايت) بدون دستكاري سطح، به طور تصادفي و به روش Split mouth در هريك از دو مولر قرينه فك بالا و پايين بكار رفتند. باندينگ‏ها در يك لايه و قبل از قرار دادن فيشور سيلنت كيور شدند. بررسي سطوح در فواصل 6 ماهه و يك ساله انجام و سيلنت‏هايي كه كامل يا نسبي از دست رفته بودند مجدداً تكرار شدند. ارزيابي سيلنت‏ها بر اساس روش CCC (Color, Coverage, Caries) آناليز داده‏ها با آزمون Wilcoxon انجام شد. باندينگ اگزايت از نظر گير و پيشگيري از پوسيدگي، برتري معني‏داري را در هر دو فك نشان داد 001/0P=. در گروه اگزايت، گير سيلنت‏ها در فك پايين بيشتر از بالا بود (027/0P=)، در حالي كه پرامپت تفاوت معني‏داري بين دو فك نداشت. در مواردي كه سيلنت به طور نسبي از دست رفته بود شدت پوسيدگي در گروه پرامپت به طرز معني‏دار بيشتر از گروه اگزايت بود. براساس يافته‏هاي اين مطالعه كاربرد روش اچ-باند (اگزايت) همراه سيلنت بر باندينگ‏هاي سلف اچ ترجيح دارد.