شيوع لپتوسپيروزيس در ساكنين روستاهاي استان گيلان (84-1383)

Leptospirosis in the Rural Areas of Guilan Province (2004-2005)

سابقه و هدف: لپتوسپيروزيس از جمله شايع‌ترين بيماري‌هاي زيونوزي است كه توسط انواع لپتوسپيراهاي بيماريزا ايجاد مي‌گردد. اين باكتري از راه آب و مواد غذايي آلوده و گاهي نيز از طريق غشاهاي مخاطي و خراش‌هاي پوستي وارد بدن مي‌شود و عفونت ايجاد مي‌كند. به‌واسطه اندميك‌بودن لپتوسپيروزيس در استان گيلان امكان آلوده‌شدن روستاييان اعم از دامداران و شالي‌كاران وجود دارد. هر دو دسته مذكور به‌علت تماس مستقيم با حيوانات و همچنين كار در مزارع به‌ويژه در فصول گرم سال با پاي برهنه و بدون رعايت موازين بهداشتي از جمله گروه‌هاي پرخطر مي‌باشند. اين بررسي با هدف شناسايي روستاييان آلوده و تعيين ميزان تيتر سرمي آن‌ها در مناطق آلوده استان گيلان انجام شده است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به‌صورت توصيفي‌مقطعي در روي 552 نفر از ساكنين روستاهاي استان گيلان كه دامدار و شالي‌كار بودند و داوطلب همكاري براي انجام اين مطالعه بودند، انجام گرفت. ابتلاي اين دسته از افراد به عفونت لپتوسپيرايي با بررسي نمونه‌هاي سرمي اين افراد به روش آزمون آگلوتيناسيون ميكروسكوپي (MAT) مورد مطالعه قرار گرفت. يافته‌ها: از تعداد 552 نفري روستاييان مناطق مورد مطالعه، 117 نفر از آن‌ها داراي واكنش سرمي مثبت بودند. همچنين شيوع در افرادي كه در سن 50-30 سال قرار داشتند، بيش از ساير افراد بود. بيشترين سويه جداشده را نيز Leptospira icterohaemorrhagiae با 67 نمونه به خود اختصاص داد. كمترين تيتر سرمي 1:100 و بيشترين تيتر سرمي نيز 1:3200 بود. بيشتر مبتلايان (63 نفر) داراي عيار 1:100 بودند. بحث: استان گيلان داراي آب و هوايي معتدل و ملايم خصوصاً در فصل كشت و كار مي‌باشد و به‌دليل وجود محيطي مرطوب براي حداقل 10 ماه از ايام سال، محيطي مناسب براي بقاي لپتوسپيرا در اين محيط فراهم است. بنابراين ضروري به‌نظر مي‌رسد كه تحقيقات جامعي در نقاط مختلف استان در اين خصوص انجام پذيرد.