گردش موسسات حسابرسي و كيفيت اطلاعات حسابداري

هدف اين تحقيق بررسي رابطه طول دوره همكاري حسابرس با صاحبكار وكيفيت اطلاعات حسابداري مي‌باشد. در اين راستا از متغير تعداد گردش حسابرس به منظور سنجش طول دوره همكاري حسابرس و از متغير محافظه‌كاري به منظور سنجش كيفيت اطلاعات حسابداري استفاده گرديد. محافظه‌كاري نتيجه رسيدگي حسابرسان و نشان دهنده استقلال واقعي آنها مي‌باشد. يكي ديگر از ابعاد استقلال حسابرسان، استقلال ظاهري است كه ناشي از اعتماد سرمايه‌گذاران فعال در بازار نسبت به آن‌ها مي‌باشد. در اين تحقيق، به منظور سنجش استقلال ظاهري حسابرسان، از متغير محتواي اطلاعاتي سود خالص استفاده شد. سه مدل باسو 1997، بال و شيواكومار 2005 و بال و كوتاري و رابين 2001، جهت تعيين سطح محافظه‌كاري به كارگرفته شده در شركت‌ها مورد استفاده قرارگرفتند. براي آزمون فرضيه‌هاي پژوهش، 131 شركت از شركت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، بين سال‌هاي 1388-1380 مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج حاصل از آزمون مدل بال، كوتاري و رابين حكايت از آن داشت كه افزايش طول دوره همكاري حسابرس با صاحبكار منجر به افزايش محافظه‌كاري در صورت‌هاي مالي مي‌گردد. آزمون مدل استون و هريس نيز نشان‌دهنده بيشتر بودن محتواي اطلاعاتي سود خالص در شركت‌هاي با گردش حسابرس بالا بود.