امكان سنجي اجراي طرح هاي استراتژي توسعه شهري (CDS) در ايران

Feasibility to implementing City Development Strategy (CDS) in Iran

شهر به عنوان پديده اي پيچيده و پوياست كه در گذر زمان همواره دچار تحولاتي كالبدي، اجتماعي، اقتصادي و حتي سياسي و فرهنگي مي شود. در نتيجه رشد سرسام آور شهرها مديريت شهري به علّت فقدان منابع و زمان لازم براي پاسخگويي به نيازهاي فزاينده شهروندان، دچار معضلي گرديده كه رهايي از آن را تنها در چارچوب راه حل هاي نوين مي توان جستجو كرد. در اين ميان، فرآيند استراتژي توسعه شهري (CDS) به عنوان يك نظريه رويه اي-محتوايي و به عنوان رويكردي نوين در برنامه ريزي شهري توسط سازمان ايتلاف شهرها در سال 1999 با هدف كاهش فقر، توسعه پايدار و ارتقاي مشاركت و ايجاد حكمراني خوب شهري مطرح گرديد. هدف اين مقاله، امكان سنجي اجراي استراتژي توسعه شهري بر مبناي شرايط جاري در سيستم مديريت شهري ايران است. در اين راستا فرض اصلي تحقيق بر اين است كه نظام برنامه ريزي، اقتصادي و مديريت شهري كشور ظرفيت لازم براي اجراي اين طرح ها را ندارند. براي انجام اين پژوهش از روش توصيفي-تحليلي استفاده شده و برگزيده اي از منابع مكتوب كه مورد عمل و استناد است، تحليل و بررسي شده. و از تكنيك تحليل SWOTو روش دلفي براي تشريح نقاط ضعف، قوت، تهديد و فرصت استفاده گرديده است. بر اساس نتايج به دست آمده، در شرايط كنوني ايجاد تغييرات بنيادين، بويژه در مديريت شهري، اقتصاد شهري و شاخص هاي كيفيت زندگي در جهت بسترسازي به كارگيري استراتژي توسعه شهري(به عنوان زيرساخت هاي اجراي اين رويكرد) امري ضروري است. ضعف ساختاري مديريت شهري در شرايط كنوني ظرفيت مناسبي براي اجراي طرح استراتژي توسعه شهري را نداشته، ايجاد تحولاتي در آن را مي توان ضروري و حياتي مطرح كرد.