كاربرد DNA به‌عنوان ادجوانت در واكسن

Application of DNA as a vaccine adjuvant

در طبيعت موجودات زنده با پاتوژن ها يا ميكروارگانيسم هاي مختلفي مواجه مي‌شوند و براي ادامه حيات خود به شناسايي و مبارزه با اين پاتوژن‌ها نياز دارند. پاتوژن ها در ساختار خود تركيباتي از قبيل ليپوپلي ساكاريد، نوكلييك اسيد و ليپوپروتيين دارند كه دستگاه ايمني موجود زنده مي‌تواند آنها را شناسايي كند. از اين ساختارهاي مولكولي با عنوان الگوهاي مولكولي پاتوژن نام مي برند. شناسايي الگوهاي مولكولي پاتوژن توسط دسته اي از گيرنده هاي سلولي (TLR) انجام مي‌شود. تا كنون 14 نوع از اين گيرنده‌ ها شناسايي شده است و هركدام از آن ها مسوول شناسايي گروهي از الگوهاي مولكولي پاتوژن هستند. TLR9 يكي از اين گيرنده ها است و وظيفه شناسايي DNA باكتري و ويروس را بر عهده دارد. تحريك اين گيرنده موجب آزادسازي تعدادي از واسطه‌هاي ايمني و فعال شدن سامانه ايمني اكتسابي مي شود. اين گيرنده يك توالي دي نوكليوتيد غير متيله، يعني CPG، را شناسايي مي‌كند. امروزه نوع سنتتيك اين توالي در تحقيقات ايمني شناسي كاربرد هاي فراواني يافته كه از آن جمله مي توان به كاربرد آن به‌عنوان ادجوانت واكسن ها اشاره كرد. به‌علاوه، دي نوكليوتيد CPG غير متيله مي‌تواند پاسخ لنفوسيت هاي T را در برابر تومورها القاي و پاسخ‌هاي ايمني سلولي را تنظيم كند و در نهايت، ايمني هومورال را فعال سازد.