بررسي اثر غلظت‌‌هاي مختلف آلاينده دي‌اكسيد نيتروژن بر شاخص زيستي گلسنگ

زيست نشانگرها به عنوان شناساگرهاي آلاينده‌هاي هوا در محيط‌هاي شهري و صنعتي مي‌توانند هدايت‌كننده‌هاي مناسبي براي كنترل آلودگي هوا باشند. گلسنگ به دليل قابليت زيست در شرايط آب ‌و هوايي مختلف و حساسيت زياد به آلاينده‌هاي هوا، خصوصاً دي اكسيد نيتروژن، دي‌اكسيد گوگرد، ازن و فلويور، به عنوان يكي از زيست نشانگرهاي كنترل آلودگي هوا مطرح است. دي‌اكسيد نيتروژن به عنوان يكي از آلاينده‌‌هاي مهم، بر روي گياهان، جانوران و اشيا ، اثرات غير قابل جبراني را بر جاي مي‌گذارد و لذا پايش و كنترل آن از اهميت زيادي برخوردار است. بنابراين، بررسي كارآيي و تاثيـرپذيري پـايش زيستي دي‌اكسيد نيتروژن با استفاده از گلسنگ Lecanora muralis، مد نظر قرار گرفت. در اين تحقيق، گلسنگ مورد نظر، درون كيسه‌هاي مخصوص، در تمـاس با گـاز دي‌اكسيـد نيتروژن در غلظت‌هاي6?، 1?? و ???ppb به مدت سه ساعت قرار داده شد. سپس ميزان تخريب كلروفيل a،‌ b و a+b و نسبت 415/OD435OD از طريق غوطه‌ور ساختن ?0 ميلي‌گرم از وزن خالص گلسنگ در 1? ميلي‌ليتر محلول DMSO اندازه‌گيري شد. در تمامي موارد، تخريب كلروفيل a،‌ b و a+b رابطه غيرمستقيم بين ميزان تخريب و غلظت آلاينده وجود داشت. به اين معني كه با افزايش غلظت گاز NO2، ميزان تخريب كلروفيل a،‌ b و a+b كاهش يافت. بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه گلسنگ گونه Lecanora muralis نسبت به آلاينده NO2 به عنوان يك گونه مقاوم مطرح است.