مطالعه سرواپيدميولوژيك بروسلوزيس انساني درمنطقه ورامين

بروسلوز يا تب مالت يكي از مهم‏ترين بيماري‏هاي زيونوز يا مشترك بين انسان و دام است كه در ايران به صورت اندميك وجود دارد. اين مطالعه به بررسي شيوع سرواپيدميولوژيك بروسلوزيس انساني در افراد گروه پرخطر و افراد نرمال منطقه ورامين در سال 2009 و 2010 پرداخت است. از جمعيت گروه پرخطر بدون علامت، 700 مورد و از جمعيت گروه نرمال، 360 مورد خون‏گيري شد كه پس از جداسازي، سرم آن‏ها در دماي 20- درجه سانتي گراد نگهداري و سپس تست لوله‏اي رايت به منظور تعيين آلودگي با باكتري بروسلا انجام گرفت. 7 درصد از نمونه‏هاي گروه پرخطر و 03/3 درصد از نمونه‏هاي گروه نرمال، واكنش مثبت ايمونولوژيك نشان دادند كه بيانگر آلودگي با اين باكتري است. همين‏طور شيوع بروسلوز در مردان گروه پرخطر منطقه ورامين نسبتاً بالا بود. بروسلوزيس انساني از طريق اجباري كردن فرايند پاستوريزاسيون شير و فرآورده‏هاي آن قابل پيشگيري است. با اين وجود، فرهنگ سلامت عمومي در پيشگيري انتقال بروسلوزيس انساني از حيوان به انسان نيز بسيار حايز اهميت است.