بررسي سياست هاي ناتو در منطقه اوراسيا بر اساس نظريه برساخته گرايي

يكي از مهمترين مسائل پيش روي سازمان پيمان آتلانتيك شمالي (ناتو) در دوران پس از فروپاشي اتحاد شوروي، تداوم حيات اين سازمان و تطبيق اهداف و برنامه هاي آن بر اساس شرايط نوين جهاني بوده است. در اين زمينه، ناتو طي دو دهه گذشته تلاش هاي فراواني انجام داده و با ايجاد نوعي تحول هويتي در كاركردها و ماموريت هاي خود، نه تنها همچنون رقيب ديرين خود، پيمان ورشو، از هم نگسيخت، بلكه موفق به جذب اعضاي جديدي در مناطق مختلف جهان شده و كارويژه هاي خود را به موضوعات نويني تسري داده است. در مقاله حاضر تلاش خواهد شد تا با بررسي ساختار نوين نظام بين الملل براساس تئوري هاي هويت ساختي، به بررسي شيوه تحول در كاركرد ناتو، نحوه گسترش حضور اين كشور در منطقه اوراسيا و اهداف و برنامه هاي آتي اين سازمان در ميان كشورهاي اين منطقه كه از اهميت ژئوپليتيكي بالايي برخوردار است، پرداخته شود.