عدالت اجتماعي اقتصادي در ديدگاه نهج البلاغه

نويسنده مقاله بر اين باور است كه با واكاوي مباني فكري و پيش فرض هاي فلسفي يك انديشمند يا يك نظام فكري ـ اقتصادي مي توان هدف اصلي در عدالت اجتماعي ـ اقتصادي را معين كرد، لذا نقطه شروع را در تحليل فلسفي مفهوم عدل و مراحل مياني را به بازتاب اين تحليل بر گستره هاي فكري يك مكتب درباره خدا و انسان قرار داده است. قضاوتي كه درباره هدف اصلي در عدالت اقتصادي مي شود، متاثر از اين نظام انديشه اي باشد. نويسنده در پي اثبات اين فرضيه است كه عدل به معناي توازن بوده و معاني ديگر اين واژه با تحليل هستي شناختي، به معناي اصلي بازمي گردند و فرهنگ علوي در سه گستره «خداشناسي»، «انسان شناسي» و «اجتماع» با ارائه برداشت هايي از «عدل الاهي»، «اعتدال انساني» و «عدالت اجتماعي ـ اقتصادي» در پي نقش بندي ذهن انسان در اين باره است.