مكانيابي كاربري‌هاي درماني با استفاده از روش AHP (مطالعه ي موردي: شهر مهاباد)

رشد شهرها يكي از پديده‌هاي مهم جهاني مي‌باشد كه تحت تاثير عوامل محيطي، انساني، اقتصادي و سياسي روي مي‌دهد و ارايه خدمات به شهروندان و دسترسي آنان به امكانات شهر از اولويت‌هاي برنامه ريزان و مديران شهري است. براي تحقق اين امر از تكنيك ها و روش‌هاي گوناگون اعم از كلاسيك و نوين استفاده گشته است. از دهه 1970 استفاده از روش‌هاي كمي در مسايل مكانيابي خدمات شهري زياد شده و هركدام از اين روش‌ها علاوه بر معايب و مزاياي خاص خود در اين زمينه به كار مي‌روند. اما در اين تحقيق از تكنيك AHP كه مزاياي بيشتري نسبت به ديگر تكنيك‌هاي مكانيابي دارد، استفاده شد. چون در فرايند مكانيابي سنجشي كمي، براي انتخاب فاكتورها در دسترس نبوده به همين دليل تعيين وزن‌ها و ارزيابي‌ دشوار مي‌باشد (Jianguo, 2005, 594). در اين پژوهش از روش AHP كه تكنيكي رياضي براي مباحث چند فاكتوره بوده و به جنبه‌هاي كمي و كيفي بحث، كمك مي‌كند و به عنوان ابزاري قوي و ساده براي انتخاب وزن و كاهش دهنده اريبي وزن‌ها بوده، استفاده شد. هدف از انجام اين تحقيق بكارگيري روش AHP در مكانيابي ها و مسايل برنامه-ريزي شهري و معرفي يك روش نوين به همراه سيستم‌هاي اطلاعات جغرافيايي و عملي كردن آن در مكانيابي درمانگاه‌هاي شهر مهاباد، تحليل توزيع مكاني مراكز درماني در شهر مورد مطالعه و تشخيص و تبيين نقاط ضعف در استقرار كاربري‌هاي درماني در وضع موجود با توجه به معيارهاي تعيين شده مي‌باشد و براي رسيدن به اهداف فوق از روش تحقيق تركيبي AHP در محيط سيستم‌هاي اطلاعات جغرافيايي، نرم افزارهاي Arcgis و Matlab و همچنين مطالعات اسنادي و كتابخانه‌اي استفاده شده است.