اثر شدت‌هاي متفاوت فعاليت هوازي و مقاومتي حاد بر اشتها در مردان غيرفعال چاق و لاغر

The Acute Effects of Different Intensities of Aerobic and Resistive Exercise on Appetite in Sedentary Thin and Obese Males

پژوهش حاضر به مقايسه اثر فعاليت‌هاي هوازي و مقاومتي با شدت‌هاي متفاوت و همچنين تاثير نوع پيكري (چاقي يا لاغري) بر چگونگي تاثير برنامه‌هاي تمريني بر اشتها پرداخته است. به اين منظور 10 مرد چاق و 10 مرد لاغر، به ترتيب با ميانگين سن 89/2±2/24 و 62/2±3/23 سال، قد 32/6±3/175 و 02/5±2/176 سانتي‎متر، وزن 03/7±84/91 و 53/4±29/58 كيلوگرم، درصد چربي بدن 75/3±05/27 و 97/2±63/12 و شاخص توده بدني 62/1±83/29 و 1/1±64/18 كيلوگرم بر مترمربع انتخاب شدند و به صورت تصادفي معكوس در فعاليت‌هاي هوازي و مقاومتي با شدت‌هاي كم و زياد (50% و 80% حداكثر ضربان قلب و40% و 80% 1RM) شركت كردند. آزمودني‌ها 15 دقيقه قبل و پس از هر فعاليت، پرسشنامه مربوط به اشتها را تكميل كردند. نتايج آزمون اندازه گيري مكرر نشان داد فعاليت با شدت كم احساس گرسنگي و ميل به غذا خوردن را در هر دو گروه چاق و لاغر افزايش مي‌دهد، ولي نتايج آزمون t همبسته نشان داد اين اثر فقط در گروه فعاليت مقاومتي با شدت كم معني‌دار بوده است (05/0p < ). همچنين فعاليت مقاومتي با شدت زياد بيشترين افزايش را در احساس سيري به وجود آورد كه اين افزايش فقط در افراد چاق معني‌دار بود (05/0p < ). در اين تحقيق تنها در مورد فعاليت مقاومتي تغييرات معني‌داري در عوامل اشتها مشاهده شد، با اين‌ حال نوع پيكري (چاقي يا لاغري) نيز مداخله كننده بود. به دليل كمبود شواهد تحقيقي مستقيم در مورد اثر نوع پيكري به همراه شدت و نوع فعاليت، همچنان به تحقيقات بيشتري در اين حوزه نياز است.

In order to compare the effects of aerobic and resistance exercise at different intensities as well as the effect of somatotype on appetite 20 (10 obese, 10 thin) subjects (age, 24.2±2.89 and 23.3±2.62 years; BF% 27.05±3.75 and 12.63±2.97; BMI, 29.83±1.62 and 18.64±1.1 kg.m2; respectively) participated in this study. Subjects performed four exercise trials in four separate weeks. They carried out two aerobic sessions at 50% (low intensity) and 80% (high intensity) of HRmax and two resistance exercise sessions at 40% (low intensity) and 80% (high intensity) of one-repetition maximum (1RM) in a counterbalanced manner. In each session, subjects filled the VAS questionnaire 15 min before and after the exercise. The results of repeated measures of ANOVA, showed that low intensity resistance exercise caused more hunger and desire to eat regardless of the obesity or thinness (P < 0.05), whereas, paired t-test showed that changes were significant only for low intensity trial. Additionally, high intensity resistance exercise induced the most significant increases in fullness feeling as well as satiety which were significant only in the obese group (P < 0.05). In the present study appetite factors were changed significantly only by resistance exercise, though; somatotype (obesity/thinness) was an effective factor. Because of the lack of studies examining the effects of somatotype combined with exercise intensity and type, more investigations are needed.