تاثير برنامه‌هاي آماده سازي معلمان ورزش در ايجاد رضايت و انسجام تيمي دانش‌آموزان دختر تيم‌هاي واليبال مقطع متوسطه شهر بيرجند

The Effect of Physical Education Teachersʹʹ Conditioning Programs on Creating Satisfaction and Team Cohesion among Female Students in Volleyball Teams of Birjandʹʹs High Schools

هدف از اين تحقيق، بررسي تاثير برنامه‌هاي آماده سازي معلمان ورزش در ايجاد انسجام تيمي و رضايت دانش‌آموزان دختر تيم‌هاي واليبال مدارس بيرجند و همچنين بررسي رابطه بين سابقه تدريس مربي و ميزان تاثير برنامه آماده سازي بر انسجام تيمي و رضايت دانش‌آموزان است. روش پژوهش شبه آزمايشي است و جامعه آماري از دانش‌آموزان دختر 19- 14 ساله مقطع متوسطه شهر بيرجند تشكيل مي‌شد كه عضو تيم واليبال مدارسي بودند كه دوره آماده سازي را برگزار كرده بودند. از ميان آنها 115 دانش‌آموز به‌صورت تصادفي، به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. شركت كنندگان پرسشنامه‌هاي انسجام تيمي (GEQ) كارون، ويدمي‌ير و برولي (1988) و رضايت ورزشكار (ASQ) رايمر و چلادوراي (1998) را تكميل كردند. پرسشنامه GEQ شامل 18 سوال است و انسجام تيمي را اندازه‌گيري مي‌كند. پرسشنامه ASQ نيز با 14 سوال، رضايت ورزشكار را اندازه‌گيري مي‌كند. ثبات دروني پرسشنامه‌ها به ترتيب 71/0 و 88/0 گزارش شده است. روايي صوري آنها نيز به‌دست آمده است. دانش‌آموزان، قبل و بعد از برنامه‌هاي آماده سازي، اين پرسشنامه‌ها را تكميل كردند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون t همبسته (وابسته)، همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام استفاده شد. نتايج نشان مي‌دهد بين سابقه تدريس مربي و ميزان تاثير برنامه آماده سازي بر رضايت ورزشكار، رابطه وجود دارد (05/0 < p ,207/0 = r). همچنين بين خرده‌مقياس‌هاي آزمون انسجام تيمي و رضايت ورزشكار، قبل و بعد از دوره‌هاي آماده سازي، رابطه وجود دارد. اين رابطه براي دو خرده‌مقياس كشش فردي نسبت به تكليف گروه و انسجام گروهي در تكليف معني‌دار است (به ترتيب قبل و بعد از دوره‌ها (001/0 < , p725/0=B ,027/1= B) و (001/0p < ,602/0=B ,806/0=B))، ولي براي دو خرده‌مقياس ديگر يعني كشش فردي نسبت به گروه، از لحاظ اجتماعي و انسجام گروهي از لحاظ اجتماعي معني‌دار نيست. نتايج، تفاوت معني‌داري بين انسجام تيمي دانش‌آموزان و رضايت آنان، قبل و بعد از برنامه‌هاي آماده سازي نشان نداد ((05/0 > p ,698/0= t) و (05/0 > p ,041/0= t)). همچنين بين سابقه تدريس مربي و ميزان تاثير برنامه آماده سازي بر انسجام گروهي، رابطه معني‌داري وجود ندارد (05/0 > p؛ 059/0= r). به‌طور كلي، نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد دوره‌هاي آماده سازي مربيان، مطلوب و تاثيرگذار نبوده و تغييري در سطوح انسجام تيمي و رضايت دانش‌آموزان ايجاد نكرده است. برگزاري كلاس‌هاي آموزشي براي معلمان، به‌منظور بالا بردن سطح اطلاعات آنها در زمينه شيوه‌هاي مناسب آموزش و ايجاد رضايت در دانش‌آموزان مفيد به نظر مي‌رسد.

The purpose of the present study was to investigate the effect of physical education teachersʹ conditioning programs on creating team cohesion and satisfaction among female students in the volleyball teams of Birjandʹs schools, as well as investigating the relationship between coach training experience and the level of the effect conditioning programs on team cohesion and satisfaction among students. The method of research was semi- experimental and the target population of research consisted of female students 14- 19 of Birjandʹs high schools who were member of volleyball teams holding conditioning programs. For this respect, 115 students were selected as sample in a random way. Participants completed the Group Environment Questionnaires (Carron, Brawley, Widmeyer, 1988) and Athlete Satisfaction Questionnaires (Riemer, chelladurai, 1998). The GEQ contained 18 items that measured team cohesion. The ASQ with 14 items assessed athlete satisfaction. There was internal reliability of GEQ (r= 0.71) and ASQ (r= 0.88). There was face validity of these questionnaires. These questionnaires were completed by female students both in advance and after conditioning programs. The collected data were analyzed by SPSS through dependent t-test, Pearson Correlation and Stepwise Regression. Findings indicated significant relationship between coach training experience and the level of the effect conditioning programs on satisfaction (r = 0.207, p < 0.05).Also findings indicated significant relationship between subscales team cohesion and satisfaction athlete before and after conditioning programs. But this relationship was significant for individual attraction to group-task, group integration-task ((B =0.725, B =1.027, p < 0.001), (B=0.602, B=0.806, p < 0.001)) and two others subscales (individual attraction to group-social, group integration-social) wasnʹt significant. But findings indicated no significant differences in team cohesion and satisfaction among students, in advance and after conditioning programs ((t =0.698, p < 0.05, t =0.041, p < 0.05)). Also findings indicated no significant relationship between coach training experience and the level of the effect conditioning programs on team cohesion (r=0.059, p < 0.05). In general, findings indicated coaches conditioning programs werenʹt ideal and effective, and donʹt make changes in the level of team cohesion and satisfaction among students. So holding training classes for teachers in case of increasing their information level in the area of suitable training ways and creating satisfaction students will be beneficial.