مصرف عناصر غذايي اصلي گياه (N.P.K) از راه برگ

مصرف كودهاي مختلف از راه ريشه شرايط به خصوصي دارد كه اگر فراهم نباشد نتيجه بخش نبوده و سبب هدر رفت سرمايه مي شود. مهم ترين شرط استفاده صحيح كودهاي شيميايي از راه ريشه، وجود آب كافي است. زيرا مواد غذايي بايد در آب خاك حل شده تا قابل جذب گياه گردند، به علاوه تنها آب مي تواند مواد را به طرف ريشه ها منتقل كرده در دسترس آن ها قرار دهد، از طرفي غلظت محلول مواد غذايي در خاك و ارتباط آن با غلظت داخل ريشه به وسيله آب تنظيم مي شود. به عبارت ديگر افزايش مواد غذايي در خاك و اضافه كردن هر گونه ماده اي به محيط قابل نفوذ ريشه، مستلزم افزايش آب در همان محيط است. نبودن آب سبب مي شود اول اين كه، كودهاي شيميايي در روي خاك يا داخل خاك به صورت غير محلول برجاي مانده و در دسترس گياه قرار نگيرند دوم اين كه بالا رفتن غلظت محلول خاك با عوارض سوء ديگري همراه است و در اثر افزايش كود به خاك و كمي آب نتيجه معكوس مي بخشد و نه تنها ميزان توليد بالا نمي رود بلكه به واسطه كاهش محصول سطح درآمد خيلي پايين تر از معمول خواهد بود. بدين ترتيب استعمال كودهاي شيميايي از راه ريشه بستگي كاملي به وجود آب دارد و در صورت كمبود آب، مصرف كود نيز محدود مي شود، به خصوص كود سرك در اراضي ديم و نواحي كم آب نامقدور است. متخصصان تغذيه گياهي براي رفع اين اشكال در مصرف كود شيميايي در مناطقي كه آب كم بوده يا به صورت نامنظم بارندگي رخ مي دهد، زحمات بسيار كشيده و در سال هاي اخير موفق شده اند قسمتي از اين مشكل مهم را از پيش رو بردارند. بدين ترتيب كه در شرايط فوق كود را به جاي مصرف از راه ريشه از برگ وارد گياه مي كنند