مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - بررسي پيامدهاي درماني فلج عصب راديال بدنبال شكستگي هومروس با روش ميكروسكوپي ترميم عصب

چكيده فارسي :

مقدمه: شايع‌ترين عارضه عصبي همراه با شكستگي‌هاي هومروس، فلج عصب راديال است كه در 17-2% موارد اتفاق مي افتد. شيوه هاي مختلف ترميم عصب و زمان انجام آن (اكسپلوراسيون اوليه يا تاخيري) از بحث‌هاي چالش برانگيز اين ضايعه است. هدف: تعيين پيامدهاي درماني روش‌هاي ميكروسكوپي ترميم فلج عصب راديال به‌دنبال شكستگي‌هاي هومروس مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي گذشته‌نگر از 20بيمار مبتلا به شكستگي هومروس (15 مرد و 5 زن با ميانگين سني 5/12±35)، 15بيمار دچار آسيب اوليه عصب راديال و 5 نفر دچار فلج ياتروژني(به دنبال مداخله درماني ارتوپدي) بودند. از 15بيمار اول، 7بيمار شكستگي باز هومروس داشتند كه همگي به روش جا اندازي باز و فيكساسيون داخلي همراه با اكسپلور اوليه عصب درمان شدند. از 8 بيمار ديگر مبتلا به شكستگي بسته، يك نفر با جااندازي باز و اكسپلور اوليه ترميم شد و 7 نفر ديگر به روش جا اندازي بسته و آتل گذاري درمان شدند. اكسپلور تاخيري به علت بهبود نيافتن پس از 3 ماه در اين 7نفر و همچنين در 5 نفر دچار فلج ياتروژني انجام شد. روش‌هاي ترميم عصب بر اساس نوع آسيب صورت گرفت و بيماران به مدت 5/2±4/24 (28-19ماه) پي‌گيري شدند. متغيرهاي دموگرافي، يافته‌هاي حين اكسپلوراسيون، نوع ترميم عصب و ميزان بهبود عملكردي بيماران(با كمك معيار Alnot ) ثبت و داده‌هاي فوق با نرم‌افزار SPSS19 تجزيه و تحليل آماري شد. نتايج: 7 بيمار با قطع كامل عصب راديال به روش پيوند عصب اينترفاسيكولر، با استفاده از عصب سورالِ خود بيمار، ترميم شدند كه در 3مورد پيامد خوب، 2مورد متوسط و 2مورد ناموفق بود. 3 بيمار با پارگي جزيي عصب، نورورافي شده و پيامد همگي خوب بود. 8 بيمار فيبروزپري نورال و 2مورد به دام افتادگي در كالوس داشتند كه در همگي نوروليز انجام شد و بهبود در حد خوب يافتند. در مجموع ميزان بهبود سه روش 90% تعيين شد. نتيجه‌گيري: انتخاب شيوه صحيح ترميم عصب و تصميم‌گيري مناسب در مورد اوليه يا تاخيري‌بودن اكسپلوراسيون مي‌تواند منجر به نتايج عملكردي مطلوب و رضايت بخش در مبتلايان فلج عصب راديال به‌دنبال شكستگي هاي هومروس شود.