رويكرد اتحاديه اروپايي درقبال پيشگيري از تنش در غرب بالكان

با خاتمه جنگ سرد كمتر كسي گمان مي كرد مناطقي از اروپاي شرقي (مشخصاً غرب بالكان) به زودي شاهد خونبارترين منازعات و درگيري هاي قومي ـ نژادي از زمان جنگ جهاني دوم به اين سو باشد. بحران بالكان و به دنبال آن جنگ هاي بوسني و سپس كوزوو شكست سياست خارجي اتحاديه اروپايي در قبال غرب بالكان را آشكار كرد. همچنين يكي از محرزترين مثال ها از سياست انفعالي و نه بازدارنده اتحاديه اروپايي در قبال اين بحران، تصميم به مستثني كردن مساله كوزوو از «توافق صلح ديتون» بود. اما يافته هاي مقاله حاضر از اين قرار است كه نقش اتحاديه اروپايي در قبال بحران هاي پياپي غرب بالكان تغيير كرده است؛ و بايد ديد كه «علت وجودي» تغيير سياست خارجي اتحاديه اروپايي در قبال غرب بالكان پس از جنگ كوزوو چه بوده است؟ نياز به بهبود «تصوير ضعيف» از اتحاديه اروپايي به دليل شكست هاي پي درپي طي بحران يوگسلاوي و لزوم سياست خارجي و امنيتي مشترك ارتقا يافته و منسجم و همچنين درك اينكه درگيري ها در كوزوو مي تواند تهديدي جدي به صلح و امنيت اتحاديه تحميل كند، باعث شده اتحاديه اروپايي چرخشي اساسي در سياست خارجي خود در قبال اروپاي جنوب شرقي داشته باشد.