برآورد پارامترهاي ژنتيكي صفات توليد مثل در گوسفند زندي

چكيده در اين مطالعه از تعداد 5142 ركورد صفات توليد مثلي حاصل از جفتگيري 1617 راس ميش با 350 راس قوچ طي سالهاي 1370 تا 1386 در ايستگاه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند زندي به منظور برآورد پارامترهاي ژنتيكي صفات توليد مثلي به وسيله روش حداكثر درستنمايي استفاده گرديد. صفات توليد مثلي مورد مطالعه در اين تحقيق به دو صورت اصلي و تركيبي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. صفات توليد مثلي اصلي شامل ميزان آبستني ، تعداد بره متولد شده در هر زايمان ، تعداد بره زنده متولد شده در هر زايمان ، تعداد بره شيرگيري شده در هر زايمان ، تعداد بره زنده شيرگيري شده در هر زايمان ، تعداد بره متولد شده به ازاي هر ميش در معرض آميزش، تعداد بره شيرگيري به ازاي هر ميش در معرض آميزش و صفات توليد مثل تركيبي شامل كل وزن تولد در هر زايمان ميش، كل وزن زنده تولد در هر زايمان ميش، كل وزن شيرگيري در هر زايمان ميش، كل وزن زنده شيرگيري در هر زايمان ميش، كل وزن تولد به ازاي هر ميش در معرض آميزش و كل وزن شير گيري به ازاي هر ميش در معرض آميزش بودند. عوامل محيطي نظير سال و سن ميش در زمان آميزش بر كليه صفات معني دار (05/0 > P) شد. برآوردهاي وراثت پذيري اثرات ژنتيكي دام عمدتاٌ كم و از 05/0 تا 14/0 متغيير بود، كه حاصل تاثير بالاي عوامل محيطي و توزيع غير نرمال برخي صفات بود. برآورد ضرايب تكرار پذيري بين صفات از كم تا متوسط و در دامنه 10/0 تا 25/0 برآورد گرديد. همبستگي هاي ژنتيكي بين صفات در دامنه بين 11/0- تا 99/0 و همبستگي هاي فنوتيپي بين صفات از 03/0- تا 29/0 بدست آمد. نتايج نشان داد انتخاب بر اساس كل وزن از شيرگيري مي تواند موثرتر از ديگر صفات در بهبود عملكرد توليد مثلي در ميش هاي گوسفند زندي باشد.