قاعده الواحد و قدرت مطلق خداوند

“Al-Vahed” Axiom and the Absolute Power of the Almighty

از سويي حكما، قاعده «الواحد» (از يكي جز يكي صادر نگردد) را بديهي مي‌دانند و از سوي ديگر معتقداند خداوند يكتا، قادر مطلق است. لازمه قدرت مطلق خداوند، صدور كثير از خداي يكتاست، آيا اين، با قاعده الواحد متعارض است؟ چگونه مي‌توان همزمان، قاعده الواحد و قدرت مطلق خداوند را پذيرفت؟ در اين مسيله مي گوييم: در پذيرش اين قاعده، وفاق حكيمان، عارفان و متكلمان ادعا شده است كه اساسي نداشته، پشتوانه قاعده الواحد، سنخيت علّي و معلولي است. به مقتضاي قاعده «سنخيت»، عقل نمي‌پذيرد از علت دارنده يك كمال، بيش‌از يك معلول پديد آيد؛ اما اگر علتي، چند كمال داشته باشد، پيدايش چند معلول از آن محال نيست؛ ازاين‌رو، قاعده مزبور درباره خدا جاري نمي‌گردد؛ زيرا خداوند بسيط الوجود است و بسيط الوجود كلّ الاشيا؛ و صدور كثرات از او نافي قانون سنخيت نيست. بنابراين، قاعده مزبور، تضادي با قدرت مطلق خداوند ندارد.

Philosophers From one hand take the “al-vahed” axiom for granted, and on the other hand, they assume that the Almighty to be of absolute power. Now the question is whether: this is at odds with the “al- vahed” axiom? How can we accept at the same time the absolute power of the Almighty and the “al-vahed” axiom? We should say here: Majority of philosophers, mystics and Kalam specialists have claimed that this axiom is essentially baseless. The “al-vahed” axiom is supported by cognation between cause and effect. According to the cognation rule, it is not reasonable that from a cause that possess only one perfection, several effects come to existence; but there would be no contradiction if it has several perfections. The above-mentioned rule cannot be granted as true about God; because He is simple reality and simple reality is whole the thing. So the emanation of many from One, does not abolish the “al-vahed” axiom. As a result, the above-mentioned rule is not in opposition to the absolute power of God.