جداسازي، تشخيص و بررسي بيماري زايي عوامل قارچي پوسيدگي ريشه و طوقه فلفل در استان آذربايجان غربي

طي سال هاي 1385 و 1386 بيماري پوسيدگي ريشه و طوقه فلفل در استان آذربايجان غربي مورد مطالعه قرار گرفت. مزارع فلفل در شهرستان هاي اروميه، مهاباد، مياندوآب، اشنويه و پيرانشهر در ماه هاي مرداد و شهريور سال هاي مذكور مورد بازديد قرار گرفتند و از گياهان مشكوك به آلودگي و نيز خاك پاي بوته هاي آلوده، نمونه برداري شد. نمونه هاي تهيه شده دراسرع وقت به آزمايشگاه منتقل شده و به منظور جداسازي قارچ هاي بيمارگر، از محيط هاي كشت PDA اسيدي، PCA و CMA و براي جداسازي عوامل شبه قارچي، از روش طعمه گذاري در خاك هاي آلوده استفاده شد. سپس محيط هاي كشت انتخابي براي تشخيص جدايه ها در سطح گونه به كار برده شد. از بوته هاي بيمار و خاك هاي آلوده در مجموع 82 جدايه قارچي، جداسازي و مورد بررسي تاكسونوميكي قرار گرفت. از بين جدايه ها گونه هاي Phytophthora capsici، Pythium aphanidermatum، Rhizoctonia solani، Fusarium oxysporum، F. solani، F. chlamydosporum، F. sambucinumو Verticillium dahliae شناسايي شدند. سپس بيماري زايي 34 جدايه منتخب در شرايط گلخانه روي دو واريته فلفل (دلمه اي و محلي) رايج كاشت در استان آذربايجان غربي مورد مطالعه قرار گرفت وبا توجه به گونه قارچي پس ازگذشت مدت زمان معين از مايه زني شدت بيماريزايي هركدام از جدايه ها با استفاده ازدرصد گياهان آلوده محاسبه گرديد. از بين جدايه هاي منتخب جدايه هاي متعلق به F. sambucinum و F. chlamydosporum فاقد قدرت بيماري زايي روي هر دو رقم بودند. ساير جدايه ها روي هر دو رقم قدرت بيماري زايي داشتند. بيماريزايي گونه هاي Pythium aphanidermatum و Verticillium dahliae براي اولين بار از ايران گزارش مي شود. نكته جالب توجه اين است كه بيماري زايي جدايه هاي F. solani در رقم محلي بسيار پايين بود، در ضمن به منظور رعايت اصول كخ عوامل بيماري زا از گياهان آلوده دوباره جداسازي شدند.