بررسي برخي عوامل موثر بر باززايي شاخه از جداكشت هاي مختلف سيب گمي آلماسي (Malus domestica Borkh)

سيب "گمي آلماسي" يك پايه پا‌كوتاه سيب است كه از مناطق شمال غرب ايران منشا گرفته است. اين رقم مي‌تواند به عنوان پايه براي اكثر ارقام تجاري سيب به‌كار رود. دستيابي به سيستم باززايي با كارايي بالا در سيب با هدف تكثير درون شيشه اي، انتقال ژن‏‏‎‏ ‏‎و ساير مطالعات لازم و ضروري است. در اين تحقيق آزمايش هاي مختلفي براي بهينه سازي باززايي شاخه هاي نابجا انجام گرفت. دو بافت كالوس و برگ، همچنين دو محيط كشت پايه N6 تغيير يافته و MS‌ به همراه تركيبي از غلظت هاي مختلف BA و NAA براي باززايي مورد آزمايش قرار گرفتند. برگ ها از شاخه هاي كشت شده و تكثيرشده درمحيط كشت MS‌ برداشت شدند. بعد ازهشت هفته، درصد باززايي و تعداد شاخه‌هاي توليد شده در هر قسمت و همچنين درصد توليد كالوس در برگ ارزيابي گرديد. درآزمايش هاي باززايي از بافت كالوس در طول آزمايش، باززايي شاخه اي مشاهده نشد. باززايي شاخه هاي نابجا تنها از بافت برگ مشاهده شد. بهترين محيط براي باززايي از برگ ها محيط MS‌ به همراه 2 ميلي گرم درليتر NAA و 5/7 ميلي گرم درليتر BA تشخيص داده شد. زخمي كردن برگ ها تاثير مثبت بر بهبود باززايي داشت.