سنجش توانايي‌هاي چهار راهكار تقريبي بهينه‌سازي خرپاها

Measuring the Abilities of Four Approximation Approaches for Trusses Optimization

فن‌هاي تقريبي بهينه‌سازي سازه‌ها فراوانند. از ميان آن‌ها، چهار روش تقريبي توانا براي بهينه كردن خرپاها، اختيار و معرفي مي‌شوند. اين راهكارها، از تغيير و يا بهبود روش‌هاي تقريبي پيشين به دست آمده‌اند. بر پايه اين شيوه‌هاي تقريبي، سازه‌هاي خرپايي بسياري، با برنامه رايانه‌اي نويسندگان تحليل شده‌اند. به سبب حجم محدود مقاله، در اين جا تنها درباره‌ي شماري از سازه‌هاي تحليل شده، بحث مي‌شود. اين پژوهش مشخص كرد كه اين چهار فن تقريبي، توانايي‌هاي يكساني ندارند و پاره‌اي از آن‌ها كاستي‌هايي دارند. رسيدن به پاسخ بهتر، زمان كم‌تر تحليل، نوسان پاسخ‌ها، پايداري عددي و هم‌چنين تنوع به كار بردن متغيرها، از ميان ويژگي‌هاي آشكار شده است. خلاصه‌اي از يافته‌هاي اين چهار روش در بخش نتيجه‌گيري مي‌آيد

There are a lot of approximation techniques for structural optimization. Among them, four outstanding approximation methods have been selected for trusses optimization. These approaches have been developed or modified by previous ones. Based on these schemes, a lot of trusses have been optimized by authorʹs program. This study shows that the abilities of the mentioned methods are not the same and some of them have deficiencies. Reaching a better solution, lesser analysis time, oscillation of response, numerical stability and also using a variety of the design variables are among the findings of this work. A brief of these obtained results has been given in the conclusion part.