معرفي مباني نظري الگوي تعيين محدوده‌هاي همگن عملكردي راهي براي اصلاح برنامه‌هاي كاربري زمين شهري در ايران

Introduction of Theoretical Bases for the Pattern as to Determine the Functional Compatible Boundary, a Way to Improve the Programs for Urban Land use in Iran

شهرسازي دوران مدرن در برنامه‌ريزي جهت تعيين ميزان و نحوه استفاده از اراضي شهري متبلور شده است و در قرن گذشته اين فعاليت سير تحول پر فراز و نشيبي را از سر گذرانده است. امروزه شهرسازان تلاش دارند تا با تكيه بر انگاره‌هايي چون نوشهرسازي و توسعه پايدار به گونه‌اي كاربري زمين شهري دست يابند تا از طريق آن شهرهايي مطلوب و زيست پذير داشته باشد. چالش‌هاي مبنايي موجود بر سر راه نظريه پردازان و متخصصين باعث شده تا پژوهش در اين موضوع روندي مستمر داشته باشد.اگر چه سابقه برنامه ريزي در ايران طولاني است ليكن اقدامات انجام گرفته و طرح هاي تهيه شده در قالب انگاره‌هاي اوليه برنامه‌هاي كاربري زمين و آن هم در اشكالي پر نقص هم از نظر تهيه و هم از نظر اجرا بوده است. اصلاح اين روند ضرورتي است كه بايد با توجه به واقعيت‌هاي موجود در حرفه شهرسازي و مديريت شهري صورت پذيرد. در عين حال از تجربيات و نظريات شهرسازي مطرح در جهان بهره‌مند باشد.مقاله حاضر بخشي از مباني نظري و روش پيشنهادي در اين رابطه است كه بر اساس پژوهش تفصيلي صورت گرفته، ارايه مي گردد. اتخاذ رويكردي تركيبي و فرآيندي گام به گام كه به تدوين الگويي تحت عنوان محدوده‌هاي همگن عملكردي در شهرها مي‌انجاميد و جهت ارتقا توان مديريتي در برنامه‌ريزي كاربري زمين بر اساس بانك‌هاي اطلاعاتي كارآمد و هدفمند قادر خواهد بود تا گامي اوليه و موثر را در اصلاح برنامه‌هاي كاربري اراضي به لحاظ معيارهاي اجتماعي و فرهنگي بردارد؛ در اين نوشتار مورد بحث قرار خواهد گرفت.