رحمت الهي در مثنوي مولوي

Divine Blessing in Mathnawi

مولانا در مثنوي معنوي بر اساس تجربيّات روحاني و ديدگاه عرفاني خويش، به كمك آيات و روايات و احوال انبيا و حكايات و تمثيلات، به گونه‌اي نغز و موثر از فيض و رحمت حق، سخن مي‌گويد.آنچه كه مسلم است، اين است كه از جانب خداوند امواج رحمت الهي همواره ساطع و منتشر مي‌گردد. و اين انسان‌جاهل است كه گاهي وجود خود رااز پرتو اين امواج دور مي‌سازد. مولانا با بيان‌زيبا و جذّاب خود آنچنان رحمانيّت و رحيميّت حق را در آيينه مثنوي به تصوير مي‌كشد كه نشانه‌هاي قهر و غضب الهي را تحت الشعاع قرار مي‌دهد، چرا كه اصل و متن خلقت رحمت است."الوجود كُلّه رحمه." مثنوي نيز قرآن‌كريم و انبيا و اولياي الهي را از جلوه‌هاي بارز رحمت حق و اطاعت و تبعيّت از آنان را موجب بهره‌مندي از درياي بي‌كران رحمت الهي مي‌داند. اميدوار بودن به رحمت الهي در زندگي‌ انسان را به سوي كمال و ترقّي كه هدف خلقت است؛ سوق مي‌دهد.

In Mathnawi, Mowlana, using verses of the Koran , traditions, biographies of the prophets, parables, and allegories, talks about Godʹs blessings in an effective and elegant way. It goes without saying that Godʹs blessings spread everywhere, but the ignorant man may deprive himself of such blessings. Mowlana pictures Godʹs mercy and compassion in such an attractive and beautiful way that the signs of Godʹs wrath and rage are overshadowed, since the essence of creation lies in Godʹs compassion and mercy.