مقايسه دو روش درمان دستي و تيپينگ در بيماران مبتلا به استيوآرتريت زانو

Comparison of manual therapy and taping in knee osteoarthritis

مقدمه: استيوآرتريت مفصل زانو يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي تخريبي به خصوص در افراد كهن‌سال است، كه منجر به درد و ناتواني قابل ملاحظه‌اي مي‌شود. روش‌هاي مختلفي براي درمان استيوآرتريت پيشنهاد مي‌شود. در مطالعه حاضر از بين درمان‌هاي ارايه شده دو روش درمان دستي و تيپينگ با هم مقايسه شده است. مواد و روش‌ها: اين تحقيق بر روي 36 بيمار ميان‌سال (65/6 ± 31/50) مبتلا به استيوآرتريت زانو به روش نمونه‌گيري آسان انجام شد. كليه بيماران بيش از يك سال درد زانو داشتند. بيماران به صورت تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. گروه 1 درمان تيپينگ و گروه 2 درمان دستي. هر گروه قبل از درمان‌هاي مورد نظر، فيزيوتراپي روتين شامل اولتراسوند و تنس دريافت كردند. درمان در گروه تيپينگ در 6 جلسه و درمان دستي در 10 جلسه هر دو به مدت دو هفته انجام شد. درد بر اساس مقياس Numerical rating scale (NRS) و سطح توانايي عملكردي بيمار با استفاده از پرسش‌نامه Western ontario mc master universities osteoarthritis (WOMAC) قبل و بلافاصله بعد از درمان ارزيابي شد. (آزمون Paired t-tests جهت مقايسه قبل و بعد از درمان و آزمون Independent t-test جهت مقايسه دو گروه درماني مورد استفاده قرار گرفت). يافته‌ها: تفاوت معني‌داري در كليه متغيرها (به جز خشكي مفصلي) پس از انجام دو روش درماني مشاهده شد (001/0 > P). در بررسي خشكي مفصلي در گروه تيپينگ قبل و بعد از درمان اختلاف معني‌داري وجود نداشت (323/0 = P). مقايسه نتايج دو گروه نشان داد كه درمان‌هاي دستي در كاهش علايم استيوآرتريت موثرتر بوده است (05/0 > P). نتيجه‎گيري: هر دو روش درمان دستي و تيپينگ در بهبود بيماران استيوآرتريت موثر بودند، اما درمان دستي نسبت به تيپينگ روش بهتري جهت كاهش درد و ناتواني بيماران بوده است. درمان دستي روشي غير تهاجمي، بدون عوارض و ارزان جهت درمان محافظه كارانه ساييدگي زانو مي‌باشد.

Introduction: Knee osteoarthritis (OA) is one of the most common degenerative diseases and a leading cause of severe pain and significant disability, especially in elderly people. Different methods have been suggested for treatment of OA. The aim of this study was to compare manual therapy with taping as two therapeutic methods for OA. Materials and Methods: 36 patients with OA who were in their middle ages (average age, 50.31 ± 6.65 years) were selected through convenience sampling method. All of patients had been suffered from knee OA more than one year. Patients were randomly assigned to either taping or manual therapy. Both groups received a routine physical therapy including ultrasound and TENS. For group 1, taping was applied during 6 sessions and for group 2, manual therapy was administered for 10 sessions on a two-week period. The patients were evaluated before and after the treatment in terms of pain via NRS (numerical rating scale) and of functionality using the WOMAC (Western Ontario and McMaster Universities) osteoarthritis index. Results: In all variables of interest, there were significant improvements after termination of treatment sessions in both groups (P < 0.001).There was, however, no significant difference in joint stiffness before and after taping treatment (p = 0.323).The results showed that manual therapy was significantly more effective than taping in alleviating symptoms (p < 0.05). Conclusion: Both manual therapy and taping had significant effect on OA of knee but manual therapy may be a better therapeutic option than taping in decreasing pain and disability of affected patients. Manual therapy is a non invasive, complication-free, and cost-effective method for conservative treatment of knee OA. Keywords: Knee osteoarthritis, Manual therapy, Taping.