عنوان مقاله :
بررسي تاثير آموزش زبان انگليسي بر ميزان شدت لكنت
عنوان فرعي :
A comparative study on the effect of english language learning on the severity of stuttering
پديد آورندگان :
درخشان‌پور، احمد نويسنده كارشناس ارشد، گروه روان‌شناسي، دانشكده روان‌شناسي و علوم تربيتي، دانشگاه تهران، تهران، ايران Derakhshanpour, Ahmad , حاتمي، جواد نويسنده استاديار، گروه روان‌شناسي، دانشكده روان‌شناسي و علوم تربيتي، دانشگاه تهران، تهران، ايران Hatami, Javad , افروز، غلامعلي نويسنده استاد ممتاز، گروه روان‌شناسي، دانشكده روان‌شناسي و علوم تربيتي، دانشگاه تهران ، تهران، ايران Afrouz, Gholamali , آقا حسيني، تقي نويسنده , , نكويي، راضيه نويسنده دانشجوي كارشناسي ارشد، گروه زبان انگليسي، دانشكده علوم انساني، دانشگاه آزاد اسلامي، واحد شهرضا، اصفهان، ايران Nekouee, Razieh
اطلاعات موجودي :
فصلنامه سال 1390 شماره 14
كليدواژه :
تأخيري , عملكردي , غير تأخيري , دو زبانه , يك زبانه , محتوايي , لكنت
چكيده فارسي :
مقدمه: هدف از اين پژوهش بررسي تفاوت تاثير آموزش زبان انگليسي بر ميزان شدت انواع لكنت در زبان اول و زبان انگليسي افراد يك زبانه داراي لكنت بوده است.
مواد و روش‌ها: جامعه آماري اين پژوهش كليه افراد 12 تا 23 ساله داراي لكنت بودند، كه به مراكز گفتار درماني شهر اصفهان مراجعه كرده‌اند. نمونه مورد مطالعه 15 نفر بودند كه به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. روش پژوهش شبه آزمايشي و طرح پژوهش يك طرح تك گروهي پيش‌آزمون– پس‌آزمون است. در اين پژوهش آزمودني‌ها قبل و بعد از آزمايش از نظر ميزان شدت لكنت مورد سنجش قرار گرفته‌اند. در اين پژوهش ميزان شدت انواع لكنت با استفاده از تست SSI3 Howell و همكاران مورد اندازه‌گيري و سنجش قرار گرفت.
يافته‌ها: آموزش زبان انگليسي به روي ميزان شدت لكنت تاخيري در كلمات عملكردي و كلمات محتوايي در زبان انگليسي نسبت به زبان اول تاثير معني‌داري ندارد، اما آموزش زبان انگليسي در كاهش ميزان لكنت غير تاخيري در كلمات عملكردي و كلمات محتوايي در زبان انگليسي نسبت به زبان اول تاثير معني‌داري دارد. همچنين آموزش زبان انگليسي در كاهش ميزان شدت كل لكنت در زبان انگليسي نسبت به زبان اول تاثير معني‌داري دارد. اين اثرات حداقل در سطح 05/0 = P معني‌دار بودند.
نتيجهگيري: آموزش زبان انگليسي پس از 12 سالگي تاثير مثبت و يا منفي در درمان و بهبود لكنت در زبان اول افراد لكنتي نداشت. همچنين پس از مهارت گويش آموزش زبان انگليسي، ميزان شدت لكنت در زبان انگليسي نسبت به زبان اول كمتر شد.
چكيده لاتين :
Introduction: This study was aimed at evaluating the effect of learning English on the severity of different types of stuttering in native language (Farsi) and English among monolingual Farsi-speaking subjects.
Materials and Methods: In a quasi-experimental study (single group with pre-test and post-test), 15 persons with stuttering were randomly recruited from the available population of 12 to 23 year-old clients referred to speech therapy centers in Isfahan-Iran. Prior to initiation of the study, the subjects were assessed in terms of severity and type of stuttering they represent through SSI-3 test.
Results: The effect of English language learning on functional- and content-word stuttering of stalling type in English was not significant as compared to these types of stuttering in Farsi but it has a significant influence on decreasing functional- and content-word stuttering of non-stalling type in English language when compared to Farsi. Moreover, learning English significantly decreased total stuttering in English language (P = 0.05).
Conclusion: According to the results of this study, learning English does not have any positive or negative impact on treatment and recovery of stuttering in Farsi. Also, after learning to speak in English, the severity of stuttering in English is less than that in Farsi.
Keywords: Stuttering, Stalling, Non-Stalling, Content, Functional, Bilingual, Monolingual
عنوان نشريه :
پژوهش در علوم توانبخشي
عنوان نشريه :
پژوهش در علوم توانبخشي
اطلاعات موجودي :
فصلنامه با شماره پیاپی 14 سال 1390
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان
