بررسي تاثير عناصر اقليمي در معماري شهري: مطالعه موردي شهر لالي

اقليم معماري دانشي است كه شيوه استفاده از عناصر اقليمي در جهت طراحي اصولي ساختمان را امكان پذير مي سازد. براي دست يابي به اهداف تحقيق حاضر از دوره آماري 24 ساله (2009- 1985) ايستگاه سينوپتيك شهر لالي به روش تحليلي - توصيفي بهره گرفته شده، مساكن آن بر پايه روش هاي تجربي، نظير (روش زيست- اقليمي اولگي، جدول بيوكليماتيك ساختماني گيوني، ماهاني) براي تعيين محدوده آسايش حرارتي در طول شبانه روز مورد توجه قرار گرفت. مهمترين عناصر اقليمي موثر در لالي، تابش، ساعات آفتابي، دما و باد شناخته شد. آسايش حرارتي در لالي در طي بيشتر شب ها مناسب بوده، ولي در بيشتر ماه هاي سال آسايش حرارتي در روز مناسب نيست. بهترين جهت قرارگيري ساختمان ها جهت شمالي جنوبي با كشيدگي شرقي غربي است، به طوري كه و معماري ساختمان به صورت فشرده همراه با حياط باشد. فاصله گذاري بين ساختمان ها بافت فشرده و متراكم مناسب تر است. اندازه بازشوها در اندازه كوچك مناسب تر هستند و مساحت آنها بهتر است 5/1 الي 5/5 درصد مساحت نماي مربوطه باشد. موقعيت بازشوها چون ايجاد كوران در فضاي داخلي ضرورتي ندارد، ساختمان ها مي توانند يك طرفه باشند؛ يعني تنها از يك طرف به فضاي آزاد ارتباط داشته باشند. فضاهاي خارجي چون در 5 ماه از سال، هوا در شب ها مناسب است، بايد فضايي در خارج از ساختمان براي استفاده در شب ها يا در مواقعي كه هوا مناسب است، پيش بيني شود. ديوارهاي داخل و خارجي و بام ها، بايد از مصالح سنگين ساخته شوند تا زمان تاخير اين مصالح بيشتر از 8 ساعت باشد