بررسي رابطه فرهنگ سازماني و بهره وري نيروي انساني در سازمان هاي خدمات دهي عمومي استان تهران

A Study of the Relationship between Organizational Culture and Operation Of Human Forces in Service Public Organizations in Tehran Province

فرهنگ يا جو حاكم برسازمان، مبيّن شيوه ي مديريت سازمان است. برنامه ريزي و هدايت فرهنگ سازماني، مي تواند افزايش بهره وري سازمان را به دنبال داشته باشد. هدف از اين پژوهش، بررسي رابطه فرهنگ سازماني با بهره وري در سازمان‌هاي خدمات‌دهي عمومي استان تهران است. سوال اصلي پژوهش بدين گونه مطرح مي شود كه آيا ارتباط معنا‌داري بين فرهنگ سازماني با بهره‌وري نيروي انساني در سازمان‌هاي خدمات دهي عمومي استان تهران وجود دارد؟ روش پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي بوده و جامعه آماري، تمامي كاركنان شاغل درسازمان‌هاي خدمات‌دهي عمومي استان تهران در سال1389 است. حجم نمونه450 نفر و از روش نمونه‌گيري در دسترس براي انتخاب آزمودني ها استفاده گرديده است؛ در نهايت، با استفاده از مدل آماري رگرسيون چندمتغيري با روش ورود همزمان به آزمون فرضيه‌هاي تحقيق پرداخته شده و يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه ارتباط مثبت و معني‌داري بين ابعاد فرهنگ سازماني با بهره‌وري نيروي انساني در سازمان‌هاي خدمات دهي عمومي استان (01/0=?) وجود دارد. پرسشنامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش ، پرسشنامه فرهنگ سازماني رابينز كه مولفه هاي آن عبارتند از: ابتكارفردي، هدايت، سيستم پاداش، حمايت مدير، انسجام و يكپارچگي، الگوي ارتباطي، سازش، تحمل خطر در ريسك پذيري، كنترل، هويت سازماني و همچنين پرسشنامه بهره‌وري هرسي و گلداسميت بوده كه مولفه هاي آن نيز، ابتكار فردي، عملكرد، رضايت، اثربخشي، ايجاد انگيزش، توانمندي و تمايل به كار است. از يافته‌هاي پژوهش نتيجه گرفته مي شود كه بين ابعاد فرهنگ سازماني با تعدادي ازمولفه هاي بهره‌وري نيروي انساني درسازمان‌ هاي خدمات دهي عمومي استان تهران (01/0=?) ارتباط مثبت ومعناداري وجود دارد. به عبارت ديگر توان پيش‌بيني مولفه هاي بهره وري ازطريق ابعاد فرهنگ سازماني وجود دارد.

A dominant culture or atmosphere in an organization indicates organizational management. The planning and organizational culture leadership may improve organizational operation. The purpose of this research is the study of the relationship between organizational culture and operation of human force in public service organizations in Tehran. The main question is that "is there any meaningful relationship between organizational culture and the operation of human force in public service organizations in Tehran province?” The methodology of this research is descriptive – correlation and the participants are all employees of public service organizations in Tehran province in 1389. The participants were 450 persons and were selected via accessible sampling. Finally, the hypotheses were tested by enter regression multi-variable statistics. The questionnaires used in this research are Robins organizational culture questionnaires and Goldsmith operational questionnaires. The former elements are as follows: personal innovation, leadership, reward system, manager support, integration, communicational pattern, compatibility and risk taking control. Both questionnaires have a suitable validity calculated by Kronbach alpha method. The findings of this study show that there is a positive and meaningful relationship between aspect of organizational culture and some elements of operation of human force in public service organizations in Tehran province ( ?= 0.01). In other words, we can predict elements of operation by aspects of organizational culture. Keywords: Organizational culture, Human Force, Public Service Organization.