برآورد اشتغال در بخش پايه و غيرپايه با استفاده از روش تحليلي اقتصادپايه براي دوره 10 ساله با بررسي موردي استان اصفهان

“The Estimation of Employment In Basic and Non-basic Sectors By ECONOMIC BASE THEORY Analysis For Ten Years Term-CaseStudy:Isfahan Province”

يكي از متداولترين روشهاي تحليلي برپايه اقتصاد كلان كه تاكنون براي شناخت ساخت كلي اقتصاد منطق هاي طراحي و تجربه شده است روش تحليل پايه اقتصادي منطقه است. به طور كلي در اين روش پايه اقتصادي منطقه به معناي بخش اصلي اقتصاد يك منطقه شناسايي شده و سهم آن در كل توليد و اشتغال منطقه بررسي ميشود. از اين رو روش تحليل پايه اقتصادي منطقه، نيازمنديم انجام برآوردهايي از ميزان توليد يا اشتغال، در بخشهاي مختلف اقتصادي منطقه است. هدف از اين تحقيق برآورد ميزان اشتغال در استان اصفهان (به عنوان نمونه موردي) با استفاده از روش تحليلي اقتصاد پايه در يك دوره 10 ساله و تحليل ساختار كلان اقتصادي استان موردنظر ميباشند. براي دستيابي به اين هدف، ابتدا فعاليت پايه، از طريق تجزيه گروههاي عمده فعاليت به زير بخشهاي توليدي مربوطه و برآورد آنها از طريق روش ضريب مكاني، شناسايي شده و سپس با محاسبه نرخ رشد 10 ساله براي هر يك از زيربخشهاي بخش پايه، ميزان كل اشتغال در بخش پايه و به طبع آن ميزان كل اشتغال در بخش غيرپايه محاسبه ميشود. در نهايت نيز از محاسبات انجام شده براي تحليل ساختار اقتصادي نمونه موردي بهره گرفته شده است.