مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري

چكيده فارسي :

گذر زمان جبر را وارد ميكند، جبري كه معماران و مخاطبان را از معماري سنتي جدا و يا دور ميكند. اين جبر ميتواند جبر اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي، تكنولوژيك و يا سياسي باشد. به هر حال موجوديت جبر در تمامي موارد فوق بر اثر گذر زمان است. هنر و معماري هميشه و در همه حال تابع اصول و ضوابط معين و شناخته شدهاي است و پيوندي استوار، ثابت و ناگسستني با فرهنگ، الگوهاي رفتاري و ارزشهاي جامعه دارد. به همين دليل است كه سبكهاي معماري هر دوره، انعكاسي از فرهنگ و هنر آن دوره محسوب ميشود، همچنانكه تغييرات در معماري با تغييراتي كه در ساير عرصه هاي زندگي به وقوع ميپيوندد متناسب است و اين تغييرات لازمه معماري پويا و زنده است تا بتواند نيازهاي جديد انسان را پاسخگو باشد. هر سبك جديد معماري بر اصول، روشها و سنتهاي سبكهاي پيشين استوار است و به همين علت است كه بين سبكهاي گوناگون معماري در گذشته رابطه اي محكم وجود دارد به طوري كه مرزبندي در بين آنها دشوار به نظر ميرسد. اين نزديكي اصول و روشهاي معماري در بين سبكهاي مختلف نشات گرفته از فرهنگ، سنن و الگوهاي رفتاري مشابه افراد جامعه ميباشد كه با اندك تغييرات در شيوه هاي جديد زندگي و فرهنگ مردم كه ريشه در زمان دارد، به علت پاسخگويي به نيازهاي جديد باعث به وجود آمدن سبكهاي معماري مي شده است. در نتيجه بايد گفت كه زمان هميشه در حركت است و آن قومي موفق است كه نيازهاي معماري جامعه را درك كند و زمان و مكان جامعه خود را بشناسد. هدف در اين مقاله بررسي ميزان اهميت طراحي ورودي در آرامش زندگي انسان در محيط زندگي اش ميباشد. آنچه در ورودي مهم است تاثيري است كه اين فضا ميتواند بر محيط كالبدي اطراف خود داشته باشد. اين كه چگونه نحوه شكل گيري ورودي ميتواند به خلق محيطي مطلوب و دستيابي به اصول ارزشمند در طراحي مسكن بيانجامد، هدف اين پژوهش ميباشد. ورودي در مسكن مفاهيم بسياري را به دنبال خواهد داشت. مسايلي از قبيل: نحوه دسترسي، تاثير در نماي شهري، زيبايي، امنيت، حريم، آسايش اقليمي، آرامش محيطي، ديد، دعوت كنندگي و مسيله مهم فرهنگ كه تاثيرگذار و تاثيرپذير در مفهوم ورودي در طراحي مسكن و محيط مسكوني مطلوب است. لذا هدف، طراحي ورودي يك بنا به عنوان پيش فضا با در نظر داشتن تمام مفاهيم بالا براي دستيابي به معناي مطلوبيت است. بررسي مسيله تحقيق براي يك جامعه در محدوده كشوري چون ايران ميباشد كه براي محدود كردن موضوع، براي تحليل بهتر و دقيق تر به بررسي چند مورد در بستر طرح پرداخته شده تا اين مفاهيم زمينه اي براي مطالعات بعدي و نيز دربردارنده مفاهيم كلي براي بررسي ساير موارد باشد. از ابزار تحقيقاتي ما در اين پژوهش بيشتر تكيه بر اسناد و نشانه هاي فرهنگي مردم ايران است كه در منابع و معماريهاي گذشته ديده ميشود چون اساس تحقيقات ما نگرش فرهنگي جامعه است، ابزار ما آمارها و اسناد فرهنگي، بهره گيري از مطالعات ميداني فرهنگي، مردم شناسي ميباشد. لذا ميتوان گفت در نهايت روش تحقيق در اين تهيه اين گزارش پژوهشي، روشي (تحليلي– توصيفي)است كه به تحليل فضاهاي طراحي شده براي ورودي ها و بررسي پيشينه نمونه هايي از معماري سنتي گذشته ايران ميباشد. راه ما براي حل بسياري از مشكلات معماري معاصر ايران اين است كه معماري سنتي و ايراني بايد تكنولوژي و روشهاي معاصر را در خود جا دهد و نياز امروز را بر طرف كند و به عبارت ديگر با تپش هاي زندگي امروزي همراه شود. لذا براي ارتقا كيفيت معماري امروز كه از مسايل مهم و قابل بحث در معماري معاصر است، توجه به اساس معماري سنتي و تطبيق آن با بستر زندگي امروز، ميتواند راهگشا باشد و ميتوان تاريخ و مطالعه آن را وسيله اي مفيد در رسيدن به اين مهم دانست. با توجه به اين امر، در اين فصل به بررسي دورههاي تاريخي و سبكهايي كه در اين دوره ها ظهور يافتند پرداخته ميشود