بررسي و تحليل وضعيت عدالت اجتماعي در ساختار فضايي شهر سنندج

Analyzing The Social Justice in Spatial Structure of Sanandaj City

امروزه جمعيت پذيري شهرها به همراه مسايل اجتماعي- اقتصادي آ نها شكل كاملاً تازه اي از شهر و شهرنشيني را به وجود آورده است. به گونه اي كه مساله پاسخگويي به نيازهاي انساني را مختل كرده است. در اين تحقيق وضعيت عدالت اجتماعي در ساختار فضايي شهر سنندج مورد بررسي قرار گرفته است. در روند تحقيق، ابتدا با استفاده از شاخص پراكندگي ويليامسون و موريس وضعيت توزيع شاخص هاي اجتماعي– اقتصادي، وكالبدي را در سطح نواحي 21 گانه شهر سنندج بررسي نموده و نسبت به سطح بندي ميزان برخورداري شهروندان از امكانات و خدمات شهري اقدام گرديد، سپس با استفاده از تحليل هاي آماري نتايج همبستگي و رابطه بين سطح اقتصادي- اجتماعي ساكنان با ميزان برخورداري از كاربري هاي خدمات شهري مورد تحليل قرار گرفته است. نتايج پژوهش حاصله، بيانگر آنست كه از نظر توزيع شاخص ها، فقط شاخص هاي تراكم خانوار، ضريب فعاليت، درصد باسوادي در وضعيت متعادل و سرانه مسكوني در وضعيت نسبتاً متعادل قرار دارند. همچنين ساكنان با سطح اقتصادي- اجتماعي بالاتر، از كاربري هاي خدمات شهري بهتري برخوردارند و الگوي توزيع كاربري هاي خدماتي شهري به نفع گروه هاي مرفه تر جامعه عمل نموده است. بنابراين با وجود عدم تعادل در توزيع فضايي شاخص ها در بين نواحي و همچنين وجود همبستگي مستقيم و معنادار بين سطح اقتصادي- اجتماعي ساكنان نواحي با ميزان برخورداري از كاربر يهاي شهري و شاخصهاي كالبدي و نيز قرارگيري نواحي مركزي شهري به عنوان قلب تپنده شهر كه مورد توجه و استفاده عموم شهروندان شهر است، در سطوح بسيار پايين توسعه كالبدي، عدالت اجتماعي (معيارهاي عدالت اجتماعي) در ساختار فضايي شهر سنندج، به چشم نمي خورد.