ثابت‌گرايي حساس به زمينه‌ي فاعل معرفت و زمينه‌گرايي معرفتي

Subject Sensitive Invariantism and Epistemic Contextualism

زمينه‌گرايي معرفتي ديدگاهي در معرفت‌شناسي است كه بر مبناي آن محتواي معناشناختي اسنادهاي معرفتي نسبت به زمينه اسناددهنده تغيير مي‌كند. اين ديدگاه در مقابل ديدگاه غالب در معرفت‌شناسي يعني ثابت‌گرايي قرار دارد. معرفت‌شناسان به طور سنتي معتقدند محتواي معناشناختي اسنادهاي معرفتي در هر زمينه‌اي ثابت است. به تازگي گروهي از ثابت‌گرايان ديدگاهي را معرفي كرده‌اند كه به ثابت‌گرايي حساس به زمينه‌ي فاعل معرفت معروف است. بر مبناي اين ديدگاه محتواي معناشناختي اسنادهاي معرفتي در هر زمينه‌اي ثابت است، اما ارزش صدق اسنادهاي معرفتي نسبت به زمينه‌ي فاعل معرفت تغيير مي‌كند. اخيراً استفان شيفر از حاميان ديدگاه زمينه‌گرايي معرفتي انتقاداتي را بر ثابت‌گرايي حساس به فاعل معرفت، وارد كرده است. در اين مقاله از ديدگاه ثابت‌گرايي حساس به زمينه‌ي فاعل معرفت در برابر انتقادهاي شيفر دفاع مي‌كنم و استدلال مي‌كنم كه انتقادهاي او ردي بر اين ديدگاه نيست.

Epistemic contextualism is a view in epistemology that the semantic contents of knowledge-attributing sentences vary relative to the contexts of knowledge attributers. Traditionally, epistemologists regard the semantic content of knowledge sentences as invariable across contexts. This traditional prevailing view is famous to “invariantism.” According to Subjective sensitive invariantism (SSI), the truth conditions of knowledge attributers are constant in different contexts, but truth values of them vary relative to the contexts of knowledge attributers. Recently, Stephen Shaffer, a proponent of epistemic contextualism, has criticized SSI. In this article, after defending of SSI in contrast of Shaffer’s arguments, I argue his arguments are unsound.