گزارش يك مورد رخداد تورم دوازدهه و ژوژنوم قدامي (DPJ) در اسب

Duodenitis-Proximal Jejunitis (DPJ) in a stallion

تورم دوازدهه و ژوژنوم قدامي (DPJ) و به عبارتي تورم روده قدامي، سندرم باليني است كه با ادم و التهاب دوازدهه و ژوژنوم قدامي، ترشح مقادير فراوان مايعات و الكتروليت ها به درون روده باريك و بازگشت حجم بالايي از محتويات آن به معده شناخته مي شود. در بهمن ماه 1381، يك راس سيلمي 15 ساله از نژاد آنگلوعرب كه از آن براي پرش و نسل كشي در يكي از اسبداري هاي اطراف تهران بهره گرفته مي شد به دل درد حاد مبتلا گرديد بدون آنكه سابقه اي از مسافرت، تغيير ناگهاني جيره و نظاير آن داشته باشد. حيوان مبتلا با استفاده از مايعات ايزوتونيك، فلونكسين مگلومين، رامپون، روغن هاي معدني و پني سيلين درمان شد اما به درمان پاسخ نداده و به دليل وضعيت بدني نامساعد، سن بالا، هزينه زياد و پيش بيني ضعيف جراحي يوتانايز گرديد. در كالبدگشايي، ابتداي روده باريك به شدت متسع و از يك مايع خون آلود بدبو انباشته شده بود. ديواره اين قسمت از دستگاه گوارش ادم دار و ضخيم، سطح مخاط آن به رنگ قرمز تيره و سطح سروزي آن داراي خونريزي هاي پتشي و اكيموز فراوان بود. ضايعات ماكروسكوپيك محدود به معده، دوازدهه و ژژنوم قدامي بود. ساير بافت هاي بدن پرخون و ادماتوز بودند. از كشت هوازي و بي هوازي محتويات روده و مغز استخوان متاتارس، Clostridium perfringens به طورخالص جدا گرديد. در بررسي هيستوپاتولوژيك روده، پرخوني شديد، نفوذ سلول هاي نوتروفيل و ادم غني از رشته هاي فيبرين در زير مخاط، نكروز و كنده شدن سلول هاي پوششي درسطح مخاط و خونريزي هاي گسترده در لايه هاي عضلاني و سروز جلب توجه مي كرد. اين بيماري، با توجه به نشانه هاي باليني، نتايج باكتريولوژيك و بويژه يافته هاي كالبدگشايي و هيستوپاتولوژيك، به عنوان تورم فيبرينونكروتيك ديودنوم و ژوژنوم قدامي (Duodenitis/Proximal Jejunitis (DPJ تشخيص داده شد.

Duodenitis-proximal Jejunitis (DPJ), also known as anterior or proximal enteritis is a clinical syndrome that is characterized by edema and inflammation of the duodenum and proximal jejunum, excessive fluid and electrolyte secretion into the small intestine and large volume of enterogastric reflux. In January 2003, a 15-year-old Anglo Arab stallion has been used for jumping and breeding, developed signs of acute abdomen. The horse was treated with isotonic fluid, flunixin meglumine, xylazine, mineral oil and penicillin. There was no history of diet change or transportation stress. The horse was euthanized because of poor body condition, senility and economic constraints and necropsied at Teaching and Research Veterinary Medical Hospital, University of Tehran. Macroscopically, the stomach and small intestine were distended by large amount of sanguineous and malodorous fluid. The gastric and intestinal mucosa was deep red and the serosal surface had numerous petechial and ecchymotic hemorrhages. Gross lesions were restricted to the stomach, duodenum and proximal jejunum. The other tissues were congested and edematous. Clostridium perfringens was isolated in pure culture from intestinal fluid contents and metatarsal bone marrow. Histopathological examinations revealed epithelial sloughing and necrosis, severe hyperemia, fibrin-rich edema and neutrophilic infiltration in the mucosa and submucosa and extensive hemorrhages in the muscularis layers and serosa. On the basis of clinical signs, bacteriologic, macroscopic and histopathologic findings, the condition was diagnosed as a fibrinonecrotic Duodenitis-Proximal Jejunitis (DPJ).