شناسايي و اولويت بندي عوامل اثرگذار در تجاري‌سازي دانش در دانشگاه ها(براساس مقايسه‌ي روش هاي پنج دانشگاه معتبر جهان)

با توجه به اهميت حياتي دانش به مثابه مزيت رقابتي اصلي در اقتصاد جهاني و ضرورت مشاركت دانشگاه، به منزله‌ي اصلي ترين نهاد توليدكننده‌ي دانش، در توسعه‌ي اقتصاد ملي و منطقه اي و هم‌چنين با توجه به نياز دانشگاه ها به كسب درآمد و تجاري سازي دانش براي بقا، تدوين الگويي مناسب براي كارآفريني دانشگاهي و انتقال تجاري دانش ضرورت دارد. در اين مقاله با بررسي روش ها و الگوهاي انتقال تجاري دانش در پنج دانشگاه معتبر جهان برمبناي رتبه-بندي سال 2007 موسسه آموزش عالي تايمز (هاروارد، ييل، آكسفورد، كمبريج، كالج سلطنتي لندن)، به طراحي الگويي به گزين شده پرداخته و با نظرسنجي از خبرگان، عوامل استخراج شده از اين الگو اولويت بندي شده اند. طبق نتايج به‌دست آمده از نظرسنجي به‌عمل آمده از خبرگان "انتخاب سياست هاي انگيزاننده براي استادان در توزيع درآمد" داراي بالاترين اهميت براي تشويق تجاري سازي دانش در دانشگاه ها و كارآفريني دانشگاهي بوده و ضرورت‌هاي "شبكه‌سازي"، "حمايت هاي مالي"، "ايجاد ساختارهاي لازم" و "آزادي عمل استادان" به ترتيب اولويت هاي بعدي را تشكيل داده و "حمايت هاي فيزيكي" كم‌ترين اهميت را نسبت به ساير ضرورت‌ها دارد.