تجربه كاركنان بهداشتي درماني از تماس با وسايل نوك تيز آلوده به خون بيمار: يك مطالعه كيفي پديدارشناسي

The experience of health care workers after contact with sharp instruments contaminated with patients’blood: A phenomenological -qualitative study

زمينه و هدف: از مهمترين خطرات شغلي در مراكز درماني صدمات ناشي از وسايل نوك تيز و تماس با عوامل بيماري‌زا و عفوني قابل انتقال از راه خون است. با توجه به بالا بودن ميزان صدمات در پرسنل بهداشتي درماني اين مطالعه، با هدف توصيف تجربه پرسنل از تماس با وسايل نوك تيز آلوده به خون بيمار انجام شد. مواد و روش كار: براي انجام اين مطالعه از يكي از روشهاي تحقيق كيفي تحت عنوان پديدارشناسي با رويكرد هوسرلي مورد استفاده قرارگرفت. روش اصلي جمع آوري اطلاعات در اين مطالعه مصاحبه هاي نيمه سازمان يافته با 6 نفر از پرسنل رده هاي مختلف بهداشت و درمان بود كه از طريق نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و تجزيه و تحليل داده هاي حاصله با روش درون مايه اي كلايزي انجام شد. يافته ها: موضوع اصلي استخراج شده از تجارب شركت كنندگان در پژوهش عبارت بود از: بي احتياطي، دلواپسي، ننگ و رسوايي، عدم حمايت، پيگيري. اكثرشركت كنندگان دراين پژوهش دريافتند كه مهمترين علت آلوده شدن به خون و ترشحات عفوني بيمار بي احتياطي خودشان است .همچنين عدم تمركز فكري در هنگام انجام دادن اقدامات مراقبتي و كمبود نيروي انساني را از ساير علل ذكر كردند. نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش فقدان نظام پيگيري صحيح موارد مواجه شغلي را نشان مي‌دهد كه اكثريت شركت كنندگان از عدم حمايت مسيولين، ناچيز شماري و انكار اين خطر بزرگ شكايت داشتند اين امر موجب نااميدي و نداشتن انگيزه براي پيگيري پس از مواجه آنها شده بود.با وجود نااميدي از پيگيري و تلاش براي نجات زندگي غافل نبودند.اين يافته ها ديد جديدي به مسيولين وپرسنل بهداشت ودرماني براي درك واقعي تر اين خطر بزرگ خواهد داد.