تبيين مولفه‌هاي توسعه كسب‌‌وكارهاي كشاورزي در استان گلستان

امروزه، توسعه كسب ‌و كارهاي كشاورزي يك راهبرد عمده براي پيش برد كارآفريني كشاورزي به شمار مي‌رود. برنامه ريزي راهبردي براي تسهيل كارآفريني كشاورزي، توجه به سازه‌هاي مرتبط با كسب‌ و كارهاي كشاورزي مانند يك سيستم پيچيده، متغيرهاي زمينه‌اي و پويايي‌هاي مرتبط را نياز دارد. اين تحقيق كيفي با هدف شناسايي سازه‌ها و عوامل تاثيرگذار بر توسعه كسب‌ و كارهاي كشاورزي در استان گلستان به انجام رسيده است. اطلاعات مورد نياز از طريق مصاحبه نيمه ساختارمند با نمونه‌اي برگزيده از كارآفرينان و مديران كسب‌ و كارهاي كشاورزي (34=n) به دست آمده است. با استفاده از فرايند كدگذاري مرسوم در تيوري بنياني، متن برگرفته از مصاحبه‌ها تحليل شده و يافته‌هاي حاصل از تحليل در يك ساختار ماتريسي، شامل كدهاي باز، محوري و انتخابي تدوين شده است. بر اساس كدهاي طبقه‌بندي شده موضوعي، سازه‌ها و سازه‌هاي عمده تاثير بر توسعه كسب ‌و كارهاي كشاورزي عبارتند از: ابعاد فردي (انگيزه‌مندي و هدف‌مندي اقتصادي، اجتماعي و حرفه‌اي، قابليت‌ها و توانمندي‌هاي فردي)؛ ابعاد كسب ‌و كار (تامين و بهره‌برداري بهره‌ورانه و مديريت منابع توليد، توسعه منابع انساني، ارتباطات و پيوندها، مديريت بازار، مديريت كسب ‌و كار و كاركردهاي حرفه‌اي در زمينه كسب‌ و كار)؛ يادگيري و حرفه‌آموزي در زمينه كسب ‌و كار؛ فضاي حمايتي (نهادي، خانواده و معنوي)؛ محيط؛ زيرساخت و فضاي كسب ‌و كار (محيط طبيعي، محيط كلان اقتصادي، اجتماعي و نهادي كسب ‌و كارهاي كشاورزي). بر پايه مفهوم‌پردازي سيستمي، سازه‌ها و عوامل برشمرده شده به هم پيوند زده شده و در نتيجه، "نظام توسعه كارآفرينانه كسب ‌و كارهاي كشاورزي" ترسيم شده است.