ميزان بقا و پيامدهاي ناشي از احياي قلبي- ريوي

اهداف: بازگرداندن اعمال حياتي قلب و ريه و تلاش براي برقراري گردش خون و تنفس از مهمترين اقدامات احياگران حرفهاي حيات در مراكز درمانياست. هدف اين مطالعه، بررسي ميزان بقاء و پيامدهاي ناشي از احياي قلبي- ريوي در بيمارستانهاي آموزشي شهر تهران بود.روشها: اين پژوهش مقطعي طولي، طي ۵ ماه در سه بيمارستان منتخب آموزشي و دانشگاهي شهر تهران روي ۲۵۰ بيمار تحت عمليات احياي قلبي-ريوي انجام شد. ابزار گردآوري دادهها در اين مطالعه فرم استاندارد ثبت موارد احياء در بيمارستان (اوتستئين)، شامل متغيرهاي متعددي همچون سن،جنسيت، شيفت كاري، محل وقوع ايست قلبي، علت وقوع ايست قلبي، ريتم اوليه قلبي بيمار، پيامدهاي كوتاهمدت و بلندمدت احياء و غيره بود. ازو آزمونهاي آماري توصيفي و استنباطي (مجذور كاي و رگرسيون لجستيك) براي تجزيه و تحليل دادهها استفاده شد. SPSS نر مافزار آماري 14۶۴ % موارد عمليات احياي قلبي- ريوي ناموفق بود و / ۵۷ سال بود. ۴ /۱۷±۲۱/ ۵۹ % نمونههاي مطالعه مرد و ميانگين سني كل نمونهها ۱۰ / يافتهها: ۶۷% نمونههاي مورد مطالعه بقاي طولانيمدت پس از عمليات احياء / ۲۸ % موارد احياء بهطور كوتاهمدت موفق بود. تنها ۲ / منجر به مرگ بيماران شد. ۴داشتند و از بيمارستان مرخص شدند.نتيجهگيري: توجه بيشتر به زنجيره بقاء و علل موفقيت و عدم موفقيت احياي قلبي- ريوي و پرداختن به عوامل پيشبينيكننده موفقيت احياي قلبي -ريوي ضروري بهنظر ميرسد.