مقايسه روشهاي پارامتري و ناپارامتري در بهينهسازي سامانههاي نساجي با رويكرد طرح پارامتري استوار

طرح استوار پارامتري از جمله روش هاي آماري و مهندسي است كه با اثربخشي هزينه به عنوان رويكردي براي بهبود كيفيت محصولات و فرايندها به كار گرفته مي‎شود. هدف از طرح استوار پارامتري انتخاب سطوحي از عوامل قابل كنترل است كه مشخصه ي كيفيت مورد نظر را بهينه كند. مولفه اصلي در يك طرح استوار پارامتري بر اين فرض استوار است كه مدل‎هاي مناسبي براي ميانگين يا واريانس فرايند براورد شده باشند. به طور سنتي، مدل‎بندي ميانگين و واريانس به صورت پارامتري انجام مي‌گيرد. در اغلب موارد به ويژه وقتي واريانس مدل‎بندي مي‎شود، روش‎هاي ناپارامتري به علت ماهيت منحنيوار بودن تابع برازش داده شده بيش‌تر مناسب هستند. در اين مقاله ضمن بهينه‎سازي فرايند رنگرزي الياف پشم در صنايع نساجي با دو روش پارامتري و ناپارامتري، به مقايسه‌ي نتايج به دست آمده در اين دو روش مي ‌پردازيم.