چاره انديشي براي مسيله نابودي انتخاب در برنامه دري پست مدرنيسم

چكيده مسيله انتخاب دانش ارزشمند،كه در گذشته بر واقعي بودن و عيني بودن متكي بود، در برنامه درسي پست مدرنيسم نقطه قابل اتكايي ندارد و حول هيچ مركزي نمي‌گردد. به طور بنيادي‌تر در حوزه برنامه درسي پست مدرن مي‌توان از جانشيني اصطلاح «داوري» به جاي «انتخاب» دانش ارزشمند سخن گفت. استدلال اين است كه عصر انتخاب برنامه‌هاي درسي با گسترش نامحدود دانش، افسانه‌اي شدن علم، تعبيري و تفسيري شدن حقيقت، حاكميت پول و قدرت و معرفي زبان به عنوان ناخودآگاه به نابودي نزديك شده است.چنين استدلالي در حوزه تعليم وتربيت بسيار وسوسه كننده، اما نادرست است. زيرا نابودي انتخاب در برنامه درسي خود با غايت تعليم وتربيت در تعارض است و تعليم وتربيت بدون انتخاب و جهت گيري، تقريباً از معنا تهي شده يا حداقل به آنارشي منتهي مي‌شود. هرچند براي متخصصان برنامه‌هاي درسي بسي ساده‌تر است كه در مقام داوري برنامه‌هاي درسي انجام وظيفه كنند و سختي‌هاي فراوان انتخاب دانش ارزشمند را واگذارند. منظور از انتخاب اخلاقي برنامه‌هاي درسي، انتخابي است كه هماهنگي انسان با غايت‌هاي نسل بشر، مانند صلح پايدار، حفظ محيط زيست و همزيستي مسالمت آميز را باعث شود.در اين مقاله تعارض موجود بين فرا روايت‌هاي پست مدرنيستي و غايت‌هاي اخلاقي بزرگ تحليل مي‌شود. راه حل پيشنهاد شده در اين مطالعه اين است كه با رجوع به غايت‌هاي اخلاقي بزرگ مانند صلح پايدار، حفظ محيط زيست و عدالت جهاني، كه غايت نسل بشر محسوب مي‌شوند، بتوان راه حلي براي رشد و تعالي بشري از مسير آموزش و پرورش گشود.و به غايت‌هاي بزرگ بشري (و نه منطقه‌اي و محلي) نبايد، به عنوان فراروايت‌هاي بزرگ در برنامه درسي پست مدرن، حمله شود. در اينجا نوعي مسيوليت اخلاقي براي مربيان و متخصصان برنامه درسي در تعهد به غايت‌هاي اخلاقي و جهان شمول احساس مي‌شود.