خلاقيت از منظر معرفت شناسي ملاصدرا و دلالتهاي تربيتي آن (با تاكيد بر حوزه اصول و روش)

چكيده خلاّقيّت، به عنوان يكي از جلوه‌هاي عالي انديشه انسان، در جهان امروز اهميت بسياري دارد. فلاسفه اسلامي براي خيال ورزي و خلاّقيّت اهميت والايي قايل شده اند. در اين ميان ملاصدرا بنيانگذار حكمت متعاليه به عنوان فيلسوفي كه در فرهنگ ايران رشد ونضج يافته است، نظريات نو و خلاقانه‌اي دارد، كه مي‌تواند پاسخگوي بسياري از مسايل ديني و تربيتي حاضر باشد. هدف از اين تحقيق بررسي خلاّقيّت از ديدگاه ملاصدرا و استنباط دلالتهاي تربيتي در حوزه اصول و روش براي پرورش خلاّقيّت مي‌باشد.و با رويكردي تربيتي به فلسفه ملاصدرا در حوزه معرفت شناسي توجه شده است؛ از روش تحليلي- استنباطي استفاده شدودر بخش يافته‌ها با توجه به مباني معرفت شناسي ملاصدرا در هفت مبناي 1. مساوقت علم و وجود؛ 2. اتحاد عالم با معلوم ؛3. پويايي شناخت انسان؛4. وجود ذهني؛ 5. عوالم انسان؛ 6. عالم خيال؛ 7. خيال فرارونده و خيال انحطاطي اصول و روشهايي براي پرورش خلاّقيّت استنباط شد. در قلمرو اصول، آفرينشگري، تفاوتهاي فردي، نوكردن مدام شناخت، شكوفايي نيروهاي آدمي، استعلا، توجه به عوالم انسان، تهذيب خيال از نابساماني‌ها به عنوان اصول و قواعد راهنماي عمل استخراج شد و به تبع آنها روشهاي رويا پردازي، الهام گيري از طبيعت، تحريك عواطف متربيان، خيالي، پذيرا بودن تجربيات نو، پالايش نفس، غور در باطن، پرورش ذوق هنري تعالي يافته، رويا پردازي، تجسم يك صورت خيالي استنباط شد.