بررسي رابطه سطح سرمي گزانتين اكسيداز با فيبريلاسيون دهليزي بدون بيماري ساختاري قلب

سابقه و هدف: فيبريلاسيون دهليزي شايعترين تاكي‌آريتمي در بيماران قلبي است كه با عوارض قابل ملاحظه‌اي از قبيل سكته مغزي همراه است. در مطالعات اخير، رابطه ميان واكنشگرهاي اكسيژندار (ROS) و منابع آنزيمي آن همچون گزانتين اكسيداز با فيبريلاسيون دهليزي مورد توجه بوده است. اين مطالعه با هدف مقايسه سطح سرمي آنزيم گزانتين اكسيداز در مبتلايان به فيبريلاسيون دهليزي بي‌علت و گروه شاهد آنان انجام گرفت. مواد و روش‌ها: در يك مطالعه مورد- شاهدي، 26 بيمار مبتلا به Lone AF كه از بين مراجعين به درمانگاه قلب بيمارستان طالقاني انتخاب شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. 27 فرد سالم كه از لحاظ سن و جنس با گروه بيمار مشابه بودند، به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند. ميزان گزانتين اكسيداز در سطح سرمي دو گروه با استفاده از كيت Xanthine Oxidase Assay Kitاندازه‌گيري شد. يافته‌ها با استفاده از آزمونهاي مربع كاي و من‌ويتني تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: دو گروه مورد و شاهد از نظر سن و جنس همسان بودند. ميزان گزانتين اكسيداز در سرم گروه Lone AF به‌طور معني‌داري بالاتر از گروه كنترل بود (در گروه بيمار با ميانگين 53/7±40/13، ميانه 95/10 و چارك اول و سوم 55/9 و 25/14 در برابر گروه كنترل با ميانگين 40/6±70/9، ميانه 90/8 و چارك اول و سوم 60/6 و 70/10، 002/0p<). نتيجه‌گيري: مطالعه حاضر نشان داد در گروه مبتلا به فيبريلاسيون دهليزي بي‌علت، شاخص سطح آنزيم گزانتين اكسيداز به مراتب بالاتر از گروه فاقد اين آريتمي است. به‌نظر مي‌رسد كنترل و مهار اين آنزيم در بيماران مبتلا به فيبريلاسيون دهليزي بي‌علت با هدف كاهش بروز تغييرات سلولي و نيز كاهش رخدادهاي تكراري ريتم AF و عوارض ناشي از آن مي‌تواند مؤثر باشد