بررسي اثر پيشگيرانه اولئيك اسيد موضعي بر روي ميزان ماندگاري فلپ پوستي تصادفي خرگوش

سابقه و هدف: فلپ‌هاي پوستي به طور شايع به عنوان يك روش ترميمي در جراحيهاي پلاستيك به كار مي‌روند و نكروز اين فلپ‌ها هنوز به عنوان عارضه مهم و يك مشكل باليني باقي مانده است. اين تحقيق با هدف بررسي تاثير پيشگيرانه اولئيك اسيد بر روي ميزان ماندگاري فلپ پوستي تصادفي انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي، 46 خرگوش بالغ سفيد نيوزلندي انتخاب شد. در ناحيه پشتي حيوانات طرفين ستون فقرات، فلپ پوستي به ابعاد 3×5/10سانتيمتر طراحي گرديد. در گروه تجربي اول روي سطح هر فلپ با اسيد اولئيك موضعي 75% (10% حجمي) هر 12 ساعت به مدت 48 ساعت ماليده شد. در گروه تجربي دوم مشابه گروه اول ولي در طرف مقابل در فلپ طراحي شده ماليده شد و در گروه سوم (كنترل) با همان اندازه سطح فلپ از يك پماد پايه (وازلين طبي خالص) استفاده شد. در هر سه گروه ميزان ماندگاري نهايي فلپ بعد از ايجاد فلپ تصادفي پوستي بر اساس معيارهاي باليني در روز ششم بررسي شد. مقايسه ميزان ماندگاري فلپ‌ها بين گروهها با آزمون آناليز واريانس يكطرفه انجام گرفت. از آزمون توكي جهت تعيين تفاوت بين گروههاي دوتايي استفاده شد.يافته‌ها: ميزان ماندگاري نهايي فلپ در گروه كنترل (8/6 ± 7/20سانتيمتر مربع) بيشتر از گروه تجربي دو (7/9±2/13سانتيمتر مربع) و گروه تجربي يك (5/7±0/11 سانتيمتر مربع) بود. تفاوت بين گروه كنترل و هر دو گروه تجربي از نظر آماري معني‌دار بود (00/0=p) ولي بين دو گروه تجربي يك و دو تفاوت معني‌داري وجود نداشت (NS).نتيجه‌گيري: مصرف پيشگيرانه اولئيك اسيد موضعي بر ميزان ماندگاري فلپ تصادفي پوستي خرگوش تاثير مثبت ندارد هرچند در صورت استفاده از آن بعد از جراحي و ايجاد فلپ پوستي ميزان ماندگاري فلپ افزايش مي‌يابد