تدوين استانداردهاي اعتباربخشي آموزش باليني پرستاري در ايران با اقتباس از استانداردهاي بين‌المللي

Developing Clinical Nursing Education Standards in Iran Based on International Standards

مقدمه: اعتباربخشي از مهم‌ترين روش‌هاي تضمين و ارتقاي كيفيت در آموزش علوم پزشكي كشور، بالاخص در حيطه آموزش باليني پرستاري مي‌باشد. با اين وجود، استانداردهاي مدون و مكتوبي وجود ندارد و بكارگيري استانداردهاي خارجي نيز غير اصولي به نظر مي‌رسد، بنابراين، پژوهشي با هدف تدوين استانداردهاي اعتباربخشي آموزش باليني پرستاري در ايران با اقتباس از استانداردهاي بين‌المللي و نظرات صاحب‌نظران آموزش پرستاري در ايران صورت گرفته است. روش‌ها: اين پژوهش به صورت چند مرحله‌اي طي سال‌هاي 1383 تا 1385 انجام گرفته است. با بهره‌گيري از استانداردهاي بين‌المللي آموزش پرستاري و نظرات صاحب‌نظران كشوري (بكارگيري تكنيك دلفي)، استانداردهاي اعتباربخشي آموزش پرستاري تنظيم گرديد و در قالب پرسشنامه‌اي با كمك روش زمينه‌يابي به نظرسنجي كشوري گذاشته و استانداردهاي با اجماع بيش از 70 درصد ارايه شد. در پايان استانداردهاي مربوط به حيطه‌هاي آموزش باليني بطور مجزا پيشنهاد گرديد. نتايج: اين مطالعه منتهي به پيشنهاد 55 استاندارد در پنج حيطه هيات علمي و مدرسين باليني كمكي، دانشجويان، برنامه آموزشي، تسهيلات باليني و فعاليت‌هاي ياددهي- يادگيري براي اعتباربخشي آموزش باليني پرستاري در ايران گرديد. نتيجه‌گيري: استانداردهاي پيشنهادي عمدتاً از مطلوبيت 90 درصد به بالا برخوردار است. به نظر مي‌رسد عدم مطلوبيت برخي استانداردها از نظر صاحب‌نظران كشوري مربوط به وضعيت حاكم بر سيستم آموزش پرستاري كشور باشد. اين گونه استانداردها بر اساس پيشنهادات صاحب‌نظران حذف يا اصلاح گرديد.

Introduction: Accreditation is one of the most important quality assurance and improvement methods in medical sciences education, especially in the field of nursing clinical education. However, there are not compiled standards in this regard and employing international standards does not seem to be practical. Accordingly, the researchers in this study tried to develop the national standards for accrediting clinical nursing education based on international standards as well as the viewpoints of nursing education experts in Iran. Methods: This study was performed in multiple stages during the years 2004 to 2005. At first, using international standards of nursing education and the views of expert faculty members by Delphi technique, proper standards for the context of Iran were developed. Then, the proposed standards were investigated through a national survey using a designed questionnaire and the ones with more than 70% consensus were approved. At the end, the standards for clinical education were presented separately. Results: Fifty five standards in 5 domains including faculty members and clinical preceptors, students, curriculum, clinical facilities and teaching-learning activities were proposed for the accreditation of clinical nursing education in Iran. Conclusion: The proposed standards had mostly more than 90% of optimum level. However, it seems that the lack of appropriateness of some standards is due to the present situation in nursing education system in Iran. So, these standards were revised or omitted based on expertsʹ comments.