رابطه‌ي بين سرمايه‌ي اجتماعي و كارآفريني سازماني

مباحث مرتبط با كارآفريني در دنياي امروز، توجه ويژه‌اي را به خود جلب كرده است. درباره‌ي ابعاد و شاخص‌هاي كارآفريني پژوهش هاي متعددي انجام شده اما از ديدگاه اين مقاله وجود بستر مناسب مي تواند نقش تعيين‌كننده اي در توسعه‌ي كسب‌وكارهاي جديد داشته باشد، به اين منظور اين مقاله به بررسي رابطه‌ي سرمايه‌ي اجتماعي و كارآفريني سازماني در شركت ملي پالايش و پخش فراورده هاي نفتي ايران مي پردازد. جامعه‌ي آماري اين پژوهش شامل 545 نفر از كاركنان شركت ملي پالايش و پخش فراورده هاي نفتي ايران و نمونه‌ي انتخاب شده 118 نفر براساس فرمول نمونه گيري از جامعه‌ي محدود و در سطح خطاي 0.08، بوده است. براي سنجش سرمايه‌ي اجتماعي از الگوي گروه كندي و براي سنجش كارآفريني سازماني از الگوي آنتونيك و هيسريچ استفاده شده و در اين راستا با استفاده از تحليل عاملي اكتشافي و تحليل عاملي تاييدي تغييرهايي در الگوي اصلي اعمال شد تا الگويِ متناسب با جامعه‌ي آماري موردنظر به‌دست آيد. نتايج نشان مي دهد كه رابطه‌ي مثبتي بين سرمايه‌ي اجتماعي و كارآفريني سازماني وجود دارد.