تاريخچه ژنتيك و سير آن در ايران و جهان

History & Evolution of Genetics in the world and our country

آن‌گونه كه از شواهد بر مي‌آيد، از زماني كه بشر قادر به تفكر و تعمق در پديده‌هاي اطراف خود شد، فرآيند توارث نظر او را جلب كرد. در آن روزگاران، افكار نياكان ما بيشتر متوجه تربيت و استفاده بهتر از حيوانات اهلي و بهبود نسل آنها بود و در نتيجه، بيشتر آثار به‌دست آمده در اين زمينه است (1 تا 5). در قديمي‌ترين نوشته در مورد تكوين جنين كه به بقراط حكيم (460 تا 370 پيش از ميلاد) منسوب است، آمده است كه مني از تمام قسمت‌هاي بدن مرد، هم قسمت‌هاي نرم و هم قسمت‌هاي سخت، ترشح مي‌شود. قسمت‌هاي سالم از قسمت‌هاي سالم و قسمت‌هاي بيمار از قسمت‌هاي بيمار ايجاد مي‌شود. سر طاس ايجاد سر طاس و چشم آبي توليد چشم آبي مي‌كند و نزديك‌بيني موجب نزديك‌بيني فرزند مي‌شود. هم‌چنين، براي ساير بيماري‌ها نيز اين قانون را جاري مي‌داند: "چه عاملي مي‌تواند مانع تولد فرزند زيرك از والد هوشمند شود؟". چنانچه از متن بر مي‌آيد، اين فرضيه تنها شامل مشاهدات و بيماري‌ها نمي‌شود، بلكه توضيحي است بر نحوه توارث كه از طريق حمل اطلاعات به‌وسيله مني انجام مي‌گيرد و به همين مناسبت، اين فرضيه به عنوان فرضيه "پان‌ژنزيس" شناخته مي‌شود (1 و 2). ارسطو (384 تا 322 پيش از ميلاد) مني را حاصل ترشحات خون مي‌دانست كه پس از ورود به زهدان، به خون منعقد عادت ماهانه هستي مي‌بخشد. او معتقد بود كه آب قوي مرد جنين پسر و آب قوي زن جنين دختر مي‌سازد. اين عقيده تا زمان ويليام هاروي (1675-1585)، كاشف جريان خون، يعني به مدت دو هزار سال (سه سده قبل از ميلاد تا سده هفدهم) مورد قبول دانشمندان مغرب زمين بود. هاروي نشان داد در داخل زهدان آهوان آبستن صيدشده هيچ اثري از خون منعقد وجود ندارد (1 و 2).