درك خودكارآمدي دانشجويان رشته‌هاي توان‌بخشي از شايستگي باليني و مقايسه آن با ارزشيابي مربيان باليني

Rehabilitation Sciences Studentsʹʹ Perception from Clinical Self-Efficacy Compared to Evaluation by Clinical Teachers

مقدمه: ارتباط نزديك بين شايستگي باليني و مفهوم كيفيت مراقبت باعث شده است شايستگي باليني در ارزشيابي دانشجويان رشته‌هاي آموزشي علوم پزشكي، از جايگاه منجصر به فردي برخوردار باشد. اين مطالعه با هدف بررسي و مقايسه درك خودكارآمدي دانشجويان نسبت به شايستگي باليني در آغاز و پايان دوره آموزش باليني و مقايسه آن با ارزيابي مربيان از قابليت‌هاي باليني دانشجويان انجام گرفت. روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصيفي- همبستگي و مقطعي است كه بر روي كليه دانشجويان رشته‌هاي فيزيوتراپي، كاردرماني، گفتاردرماني و مددكاري دانشگاه علوم بهزيستي و توان‌بخشي به روش سرشماري به اجرا در آمد. داده‌ها در دو مقطع از برنامه آموزشي يعني ترم چهارم و ترم هشتم از طريق پرسشنامه محقق‌ساخته جمع‌آوري گرديد. داده‌ها با آزمون‌هاي آماري t مستقل و آناليز واريانس، تحليل شدند. نتايج: ميانگين نمره درك خودكارآمدي از شايستگي باليني براي دانشجويان تمام رشته‌ها در محدوده متوسط (100-51) بود. ميانگين نمره درك خودكارآمدي كلي دانشجويان تمامي رشته‌ها در ترم هشتم بطور معني‌داري بيشتر از ترم چهارم بود. ضريب همبستگي بين ارزيابي مربيان و درك خودكارآمدي باليني دانشجويان در حد 04/0=r و غير معني‌داربود. نتيجه‌گيري: خود ارزيابي دانشجويان نسبت به شايستگي باليني مي‌تواند اطلاعات ارزشمند و مكملي را در ارزشيابي دانشجويان علوم پزشكي فراهم آورد. تنظيم اهداف آموزشي متناسب با نياز دانشجويان و هماهنگ با نظر اساتيد و اتخاذ راهبردهاي كيفي ارزشيابي آموزشي با تاكيد بر درك خودكارآمدي دانشجويان مي‌تواند منجر به ارتقاي كيفي فرايندهاي آموزشي دانشگاهي گردد.

Introduction: Due to the close association between clinical competency and the quality of care concept, clinical competency has a special place in evaluating medical sciences students. This study was performed to investigate perceived clinical self-efficacy among students at the beginning and end of clinical education course and compare it to teachersʹ evaluation of students’ clinical competencies. Methods: This descriptive correlational cross-sectional study performed on all students of physiotherapy (PT), occupational therapy (OT), speech therapy (ST), and social working (SW) in Social Welfare and Rehabilitation Sciences University. Data was gathered using a researcher made questionnaire distributed at two points, once at the 4th semester and once again at the 8th semester. Data was analyzed using independent t-test and variance analysis. Results: The mean of perceived clinical self-efficacy was in the range of 51-100 for students of all disciplines. The mean score of overall perceived self-efficacy of all students in all disciplines was significantly higher in the 8th semester compared to that of the 4th semester. The correlation coefficient between teachersʹ evaluation and studentsʹ perception from their own clinical self-efficacy was insignificant (r=0.04). Conclusion: Studentsʹ self-evaluation of clinical competency could provide valuable and complementary information for evaluating medical sciences students. Setting educational objectives according to studentsʹ needs and faculty members’ viewpoints as well as adopting qualitative strategies for educational evaluation and emphasizing on self-efficacy perception in students, may lead to qualitative improvement of educational procedures.