تاثير آموزش مهارت‌هاي ارتباطي به شيوه بازخورد ويديويي بر قابليت باليني كارورزان

The Effect of Communication Skills Training through Video Feedback Method on Internsʹʹ Clinical Competency

مقدمه: با وجود توافق كلي بر مفيد بودن آموزش مهارت‌هاي ارتباطي، چالش‌هاي روش شناختي در زمينه روش آموزش اين مهارت‌ها وجود دارد. اين مطالعه به منظور مقايسه تاثير آموزش مهارت‌هاي ارتباطي به روش بازخورد ويديويي بر بهبود قابليت باليني با روش مرسوم سخنراني انجام گرفته است. روش‌ها: اين مطالعه از نوع نيمه تجربي، آينده‌نگر و دو سو كور در سال 1384 در دانشگاه علوم پزشكي اصفهان بر روي دو گروه 20 نفري از كارورزان انجام شد. هر دو گروه ابتدا آموزش به روش سخنراني ديدند و بلافاصله از آنها امتحان OSLER (Objective Structured Long Examination Record) به عمل آمد. سپس براي گروه تجربي گارگاه بازخورد ويديويي اجرا شد و دو ماه بعد براي هر دو گروه همان امتحان اجرا شد. نتايج با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌هاي من- ويتني و ويل‌كاكسون و مجذور كاي تحليل گرديد. نتايج: دو گروه از نظر جنس، سن و ماه كارورزي تفاوت آماري معني‌دار نداشتند. نمرات OSLER-I در هر دو گروه تفاوتي معني‌دار نداشت، ولي تفاوت نمرات OSLER-II معني‌دار بود. تفاوت نمرات OSLER-I با OSLER-II در گروه تجربي معني‌دار و در گروه شاهد بدون معني بود. مهارت در گرفتن شرح حال، انجام معاينه فيزيكي و تشخيص و درمان در گروه تجربي، قبل و بعد از شركت در كارگاه تفاوت معني‌دار داشت. نتيجه‌گيري: آموزش مهارت‌هاي ارتباطي به روش بازخورد ويديويي سبب ارتقاي توانايي كارورزان در گرفتن شرح حال، انجام معاينه فيزيكي و افزايش صحت تشخيص و درمان مي‌شود. ضمن تاكيد بر لزوم آموزش مهارت‌هاي ارتباطي، روش باز خورد ويديويي مي‌تواند به عنوان يك روش آموزشي مورد توجه قرار گيرد.

Introduction: There are methodological challenges on the subject of communication skills training despite general agreement on its advantages. This study was performed to compare the effect of communication skills training through video feedback with the usual method of lecture. Methods: This quasi-experimental double-blind prospective study was performed on two groups of 20 interns in the year 2005 in Isfahan University of Medical Sciences. First, both groups received education through lecture and immediately were tested by OSLER (Objective Structured Long Examination Record). Then the video feedback was played for the experiment group. Two months later, the same examination was performed for the both groups. The result was analyzed by SPSS software using Mann–Whitney, Wilcoxon, and chi² tests. Results: No significant difference was observed between two groups considering gender, age, and the number of internship months. Scores achieved on OSLER-I revealed no significant difference between the two groups but, the discrepancy in OSLER-II was significant. The difference between scores of OSLER-I and OSLER-II was significant in the experiment group and insignificant in the control group. A significant difference was discovered in history-taking skill, physical examination, diagnosis, and treatment, before and after participation in the workshop in the experiment group. Conclusion: Communication skills training through video feedback improved internsʹ skills for history-taking and physical examination. It also enhanced the accuracy of diagnosis and treatment. Emphasizing on necessity of communication skills training, it is also recommended to pay attention to advantages of video feedback method as an educational approach.