تاثير استفاده از«بيمار استاندارد» بر ارتقاي مهارت «گرفتن شرح‌حال» دانشجويان دوره مقدمات پزشكي باليني

The Effect of Employing "Standardized Patient" on History Taking Skills of Medical Students

مقدمه: استفاده از «بيمار استاندارد» در امر آموزش مهارت گرفتن شرح‌حال مي‌تواند فرصتي براي دانشجويان فراهم كند تا نحوه برخورد اوليه با بيمار را فرا گيرند. بيمار استاندارد فردي است كه مي‌آموزد تا چگونه نقش يك بيمار را بازي كند. هدف اين تحقيق بررسي تاثير استفاده از بيمار استاندارد بر ارتقاي مهارت گرفتن شرح حال دانشجويان دوره مقدمات پزشكي باليني (سال سوم پزشكي) مي‌باشد. روش‌ها: در يك مطالعه نيمه تجربي، 95 نفر از دانشجويان دوره مقدمات باليني دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در نيمسال تحصيلي 87-1386 به دو گروه تقسيم شدند. گروه شاهد جلسه آموزش گرفتن شرح‌حال را به صورت سخنراني و گروه تجربي اين جلسه را با استفاده از بيمار استاندارد گذراندند. در پايان دوره در طي يك آزمون باليني ساختارمند عيني، مهارت گرفتن شرح حال دو گروه مورد ارزيابي قرار گرفت و ميانگين نمرات دو گروه با يكديگر مقايسه شد. همچنين نظر دانشجويان در مورد دو روش با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته پايا و روا بررسي گرديد. نتايج: اگر چه در مقايسه دو گروه از نظر مهارت گرفتن شرح‌حال، تفاوت معناداري در هر يك از سوالات چك ليست مشاهده نشد، ولي نمره كل گروه تجربي به طور معناداري (004/0 < p) ميانگين بالاتري نسبت به گروه شاهد كسب نمود (349/1±03/7 در مقايسه با 473/1±8/5). اكثر دانشجويان (5/86 درصد)، استفاده از بيمار استاندارد را روش بهتري نسبت به سخنراني مي‌دانستند. نتيجه‌گيري: بيمار استاندارد موقعيت مناسبي را براي دانشجويان پزشكي تازه وارد فراهم مي‌آورد تا بتوانند مهارت‌هاي گرفتن شرح حال و ارتباط با بيمار را به صورت تجربي فرا گيرند. پيشنهاد مي‌گردد از بيمار استاندارد نه تنها در آموزش گرفتن شرح‌حال، بلكه در آموزش معاينه فيزيكي هم استفاده شود.

Introduction: Using Standardized Patient (SP) in teaching history taking provides medical students with an opportunity to learn how to communicate with patients. A Standardized Patient is a person who has been carefully coached to simulate an actual patient so accurately. This study was performed to assess the effect of using SP on improving history taking skill of third year medical students. Methods: In a quasi-experimental study, 95 students of "Introduction to Clinical Medicine" were divided into two experiment and control groups in 2007-2008. The control group received instruction on history taking skills through usual method of lecture. The experiment group was instructed using SP. At the end of the course, the students’ history taking skills were evaluated through an Objective Structured Clinical Examination (OSCE) and the mean scores of the two groups were compared. Also the studentsʹ viewpoints were investigated using a researcher-made reliable and valid questionnaire. Results: Although no significant difference was observed between the scores of individual items of checklist in the two groups, the total mean score of the experiment group (7.03± 1.349) was significantly higher than that of the control group (5.8± 1.473) (P < 0.004). Most students (86.5%) preferred using SP for their instruction compared to lecture method. Conclusion: Standardized patient provides an appropriate opportunity for new medical students to experience and learn history taking and communication skills. It is highly recommended to use SP not only in teaching history taking and communication skills but also in physical examination course.