مقايسه تاثير تدريس به روش سخنراني و بحث گروهي بر مهارت هاي ارتباط با بيماردر دانشجويان پرستاري

Comparison of the Effect of Teaching through Lecture and Group Discussion on Nursing Studentsʹʹ Communication Skills with Patients

مقدمه: تدريس به شيوه بحث گروهي يكي از روش هاي آموزشي دانشجو محور است. پژوهش حاضر با هدف مقايسه تاثير تدريس به روش سخنراني و بحث گروهي بر مهارت هاي ارتباط با بيمار دانشجويان پرستاري در سال 1387 انجام شده است. روش ها: يك مطالعه نيمه تجربي كه با شركت 57 نفر از دانشجويان پرستاري ترم اول( 29 نفر) و سوم(28 نفر) دانشكده پرستاري و مامايي اراك در سال 87، انجام شد. هر يك از كلاس ها به دو گروه تجربي و شاهد تقسيم شدند و در هر كدام از كلاس ها 2 واحد از دروس داخلي جراحي مربوطه با دو شيوه سخنراني(گروه شاهد) و بحث گروهي(گروه تجربي) تدريس شد. مهارت ارتباط با بيمار دانشجويان هر دو گروه قبل از شروع تدريس و يك بار ديگر پس از اتمام تدريس با استفاده از يك پرسشنامه 35 عبارتي با مقياس 5 درجه-اي ليكرت سنجيده شد و با يكديگر مقايسه گرديد. نتايج: ميانگين نمره مهارت ارتباط با بيمار قبل و بعد از تدريس در گروه سخنراني( به ترتيب برابر با 1/85 و 56/85) اختلاف معنا داري نداشت؛ اما ميانگين نمره مهارت قبل و بعد از تدريس در گروه بحث گروهي(به ترتيب با 7/84 و 33/91) به طور معنا داري افزايش يافته بود (05/0p < ). همچنين نمره مهارت هاي ارتباطي دو گروه قبل از تدريس با هم تفاوتي نداشتد، ولي نمره مهارت هاي ارتباطي دانشجويان در گروه تجربي بعد از تدريس بالاتر از گروه شاهد بود. بحث: در كل نتايج اين تحقيق نشان داد كه روش بحث گروهي در تدريس كمك مي كند تا مهارت هاي ارتباطي دانشجويان پرستاري(حيطه هاي مهارت هاي تعاملي و پيگيري در مورد مشكل) در محيط بالين بهتر گردد. پيشنهاد مي شود تا با استفاده از روش هاي فعال آموزشي و افزايش مشاركت دانشجويان در بحث و مناظره، فرصتي براي افزايش مهارت هاي ارتباطي آنان فراهم شود.

Introduction: Teaching through group discussion is one of the student-oriented (centered) instructional methods. This study was performed to compare the effect of teaching through lecture and group discussion on nursing studentsʹ communication skills with patients in year 2008. Methods: This was a quasi experimental study performed on a population of 57 students of first (n=29) and third semester (n=28) of school of nursing and midwifery in year 2008. Students of each semester were divided into two groups of experiment and control. Two modules of medical surgical courses were taught to the students through lecture (for control group) and group discussion (experiment group). Studentsʹ skills of communication with patients in both groups were assessed once before instruction and once again after that. Data derived from two groups was compared and studentsʹ skills of communication were inscribed using a questionnaire containing 35 phrases in Likertʹs original 5-point scale. Results: Mean scores of skill of communication with patients before and after instruction were as 85.1 and 85.56 respectively in lecture group which demonstrate no significant difference; Mean scores of skill of communication with patients before and after instruction were as 84.7 and 91.33 respectively in group discussion cluster which revealed a significant improvement (p < 0.05). The score of studentsʹ communication skills in two groups were similar before the instruction but studentsʹ communication skills were significantly higher in experiment group after the instruction. Conclusion: The results of this study showed that employing group discussion method helps to the development of nursing studentsʹ communication skills (areas of interactional skills and pursuing problems). Employing active educational methods and increasing studentsʹ involvement in discussions and contestations provides them with an opportunity to develop their communicational skills.