مطالعه نقش گردشگري در توسعه پايدار روستايي: مطالعه موردي روستاهاي حسنلو، باليقچي،كوزه‌گران و شيخ‌معروف

: امروزه، اتكا به منابع پايه كشاورزي جهت تداوم حيات اقتصادي – اجتماعي روستاها و قطب‌هاي كشاورزي كافي نيست. يكي از مهم‌ترين راهكارهاي تخفيف اين مسأله، شناسايي منابع اقتصادي مكمّل بخش كشاورزي است. گردشگري روستايي نيز، هم به عنوان يكي از منابع تسهيل‌كننده توسعۀ پايدار و هم به عنوان يكي از بخش‌هاي اصلي اقتصاد جامعه، مورد توجه اساسي قرار گرفته است. طي دهۀ اَخير، گردشگري روستايي در شهرستان نقده، جايگاه نسبتاً مهمي به دست آورده و هدف مقاله حاضر نيز، تعيين و شناسايي ظرفيت‌ها و خطوط راهنماي توسعۀ گردشگري پايدار روستايي است. بدين منظور، ابتدا پيشينه نظري و تجربي گردشگري روستايي بررسي و سپس با روش كيفي- مشاركتي، به شناسايي اكتشافي عوامل و موانع اقتصادي، اجتماعي و محيطي توسعۀ گردشگري پايدار روستايي در منطقۀ پرداخته شد. براي تعيين ميانگين وزني و رتبه بندي عامل‌ها، به بررسي كمي پرداخته شد كه بدين منظور، با استفاده از نمونه گيري طبقه‌اي متناسب با حجم، از جمعيت بالاي 20 سال، تعداد 134 نفر براي مصاحبه انتخاب شدند. داده‌هاي گردآوري شده، به وسيله آزمون‌هاي تحليل عاملي تفكيك شده و با استفاده از روش SWOT، عامل‌ها، رتبه‌بندي و براساس نتايج مستخرج از داده‌ها، استراتژي‌هاي توسعۀ گردشگري پايدار روستايي در منطقه ارائه گرديد. يافته‌هاي پژوهش، بيانگر ناپايدار بودن گردشگري روستايي در منطقه بوده و محدوديت سرمايه انساني و اجتماعي، از دلايل عمده اين ناپايداري است.